Rammalar’s Weblog

சீவூரில் ஒரு கணக்குப்பில்ளை இல்லாத பொல்லாத பிரச்சனைகளை க்கொடுத்துவந்தான்.
ஊர் மக்கள் அவனால் பட்ட இம்சைகள் சொல்ல முடியாமல் இருந்தன.
கரம்பாகக்கிடப்பதை கரும்பு பயிர் செய்யப்பட்டதாக எழுதுவான். பொரம்போக்கு நிலம் உபயோகித்தில் இருப்பதை
பட்டா என்பான். பட்டா உள்ள நிலத்தை பொரம்பொக்கு என்பான். வெள்ளப்பாழ் என்றால் வயலில் வெள்ளாமை சபாஷ்
என்பான். மேயாத மாட்டை பட்டியில் அடைப்பான். பட்டியில் அடைத்த மாட்டை விற்றும் விடுவான்
கொஞ்சமா இம்சைகள்.
அவனுக்கு வயதாகிக்கொண்டே வந்தது. அந்திமக்காலம் நெருந்கிக்கொன்டிருந்தது. தன் சாவிலும் ஊருக்கு
ஒரு பிரச்சனையை கொடுத்துவிட்டுத்தான் சொர்க்கமோ இல்லை இல்லை அந் நரகமோ போய்ச்சேரவேண்டும். என்று முடிவு செய்தான்.

ஆக அயலூர் சென்று அந்த ஊர் மக்களிடம். சீவூர் கணக்குப்பிள்ளை,
‘ நான் இறக்கப்போகிறேன். இறந்த பிறகு என் சவத்தை என் பிறந்து வாழ்ந்த சீவூரில் புதைக்கமால்
உங்கள் ஊர் சுடுகாட்டில் கொண்டுவந்து புதைக்க முடிவு செய்து வைத்திருக்கிறார்கள்.

நான் அங்கு செய்து விட்ட கொடுமைகளுக்கு செத்த பிறாகாவது அங்கு புதைக்காமல் என் உடலை வெளியூரில் புதைத்தால் தான் அவர்ளது அந்த ஆத்திரம் தீருமாம். ஆக நீங்கள் சாக்கிரதையாக இருங்கள் எச்சரிக்கை செய்யவே வந்தேன்,’.

கனக்குப்பிள்ளை இப்படி த்தன் வேலைமுடித்துவிட்டு சீவூருக்கு த்திரும்பினார். தன் ஊர் மக்களிடம்,
‘ எனக்கு வயதாகி விட்டது. அந்திமக்காலமும் வந்துவிட்டது. நான் இந்த ஊருக்கு ஒரு நல்லதும் செய்யவே இல்லை. ஆக என் சவத்தை இந்த சீவூரில் புதைக்க வேண்டாம்.
அசலூரில் கொண்டுபோய் புதைத்துவிடுங்கள்’
சொல்லிவிட்டுப்பின் சில தினங்களில் இறந்துபோனான்.

சீவூர் கணக்குப்பிள்ளையின்
பிணத்தைப் பாடையில் வைத்துத்தூக்கிகொண்டு அசலூருக்குப்போனார்கள். சீவூர் மக்கள் கணக்குப்பிள்ளையின் பிணத்தைச்சுமந்து கொண்டு வருவதைப்பார்த்த அசலூர் கிராம மக்கள்
சண்டக்குத்தயார் ஆனார்கள். சீவூர் மக்கள்
பிணத்தைத்தரையில் வைக்கபோனார்கள்
‘ பிணத்தை பாடையில்வைத்துத் தூக்கினால் சுடுகாட்டில் தான் இறக்கிவைக்கவேண்டும் ‘
எனக்கூறித்தடுத்து பிரச்சனை பெரிய சண்டையில் முடிந்தது.

சீவூர் கணக்கன் இருந்தும் கெடுத்தான் செத்தும் கெடுத்தான் எனச்சொல்லிக்கொண்டே சீவூர் மக்கள்
பிணத்தோடு ஊர் திரும்பினர்.
இன்றுவரை சீவூருக்கும் அந்த அச்லூருக்கும் பிரச்சனை இருந்துகொண்டுதானே இருக்கிறது.

—————————————————————————————————
எஸ்ஸார்சி

பழைய திண்ணை

ஒரு குடியானவன் வயலில் நெல் பயிர் செய்திருந்தான்.
அவ்வயலின் ஒரு வரப்பின் மீது ஒரு கருவேல் மரம்
ஓங்கி வளர்ந்திருந்தது.. அதன் மீது பறவைகள் சில
அமர்ந்திருந்தன

மரத்தின் நிழலால் அதன் அடியிலிருந்த நெற்பயிர்கள்
சரியாக வளரவில்லை. ஆக அக்குடியானவன் மரத்தை
வெட்டிவிடுவதாக முடிவு செய்தான்

அதை க்கேட்டுவிட்ட அந்த மரம் பறவைகளிடம்
சொல்லிப் புலம்பியது.

‘நிழல் என்னாலா வந்தது நீங்களே சொல்லுங்கள்
குடியானவன் என்னை ஏன் வேட்டவேண்டும்’

மரத்தில் அமர்ந்திருந்த பறவைகள் கூறின,

‘ உன்னை வெட்டிவிட்டால் எங்களுக்கு வேறு ஒரு மரம்
கிடைக்கும் ஆனால் நீ’
மரம் சொன்னது
‘ உங்களுக்கு அமர இடம் தந்தேன். நீங்கள் எனக்காக
பேசி என்னைக்காப்பாற்றக்கூடாதா’

பறவைகள் யோசித்தன. அக்குடியானவன் வரும் சமயம்
பார்த்து,

‘ குடியானவனே பதில் சொல். உனக்கு உன் நிழல்
தரைமீது விழுகிறதானே’ வினா வைத்தன
‘ விழுகிறது அதற்கென்ன’’
‘ நீ இரவில் வந்து பார் மரத்திற்கு நிழல் விழுகிறதா’
‘ இரவில் எப்படி நிழல் விழும்’
‘ இரவிலும் விழும் நிலா ஒளி வீசும்போது’
‘ ஆமாம் லேசாக ஒரு நிழுல் விழும், நானும் பார்த்திருக்கிறேன்’
‘ ஆக நிழலுக்கு க்காரணம் மரம் இல்லைதானே’
‘ ஆமாம் மரம் காரணமில்லை’

‘ பிறகு ஏன் மரத்தை வெட்டப்போகிறாய்’
‘ சரி வெட்டவில்லை’
‘ உன் வீட்டு அருகால் சட்டத்திற்காகத்தான் இந்த
மரமே வளர்கிறது’
‘ அப்படியா’
‘ ஆமாம் மரம் முற்றிய பின் நாங்களே உன்னிடம்
வந்து சேதி சொல்லுவோம்’
‘ ஆமாம் ஆமாம் புதிய வீடொன்று கட்டவேண்டும்தான்
என் மனைவி சொன்னாள்’
‘ ஆக அதுதான் விஷயம் அதைச் சொல்லிவிட்டுபோகவே
நாங்ககள் உன்னிடம் வந்தோம்’
பறவைகள் கோஷமிட்டன.
எல்லாம் கேட்டுக்கொண்டிருந்தது அம்மரம் மரத்தின்
கீழே ஒரு நரிக்குறவன் நாட்டுத்துப்பாக்கியோடு
பறவைக்கூட்டத்தைப்பார்த்து

’ ஆகா ,நம்ம நல்ல நேரம் இண்ணைக்கு’ சொல்லிக்
கொண்டே டுமீல் என்று சுட்டான்.
ஒருபறவை மட்டும் கீழே நிலை தடுமாறி கீழே சுழன்று
சுழன்று வீழ்ந்தது.

நெல்பயிர், மரம். பறவை, குடியானவன், குறவன், கதிரவன்
எல்லாமே இப்போது ஓரினமாககத்தெரிகிறது அம்மரத்திற்கு..
————————————————————————————————–
எஸ்ஸார்சி
நன்றி-பழைய திண்ணை

நான்கு மூடர்கள் ஊர் ஊராக சுற்றி ச்சுற்றி
வந்தனர். ஒரு நாள் மாலை நேரம் நன்கு இருட்டியும்
விட்டது.

நால்வரும் அப்படியே பாதையில் கொஞ்சம்
ஒரமாய்ப் படுத்து உறங்க ஆரம்பித்தனர்.

திருடர்கள் இருவர் அப்போது அந்த வழியே வந்தனர்.
ஒரே கும்மி இருட்டு.

ஒரு திருடன் சொன்னான், ‘ வழியில கருப்பா
கட்டைவ சிலது கிடக்கும் போல பாத்துவா’
என்றான் மற்றொருவனிடம்.

நான்கு மூடர்களில் ஒருவனிடம் மட்டும் ஒரு கால்
ரூபாய் திட்டு இருந்தது. அதை அவன் கோவணத்தில்
முடித்து வைத்திருந்தான்

எல்லா மூடர்களும் உறங்குவது போல் பாசாங்கு
செய்தனர்

எல்லாரையும் தாண்டித்தாண்டி இரு திருடர்களும்
சென்றனர்.

‘ பாத்து வா இங்க பெரியகட்ட ஒண்ணும் கிடக்கு’ முதலில்
சென்ற திருடன் மீண்டும் எச்சரிக்கை செய்தான்..

கோவணத்தில் காசு முடிந்து வைத்திருந்த அந்தத்
திருடனுக்கு சும்மா இருக்க முடியவில்லை.

‘ இந்த பெரிய கட்டயும் ஒண்ணும் சும்மா கெடக்கவில்லை.
ஒரு நாலணா பணத்தை கோமணத்துல முடிஞ்சிகினுதான்
படுத்து இருக்கு’
என்று தன் பெருமை பேசினான்.

‘ ஆகா கட்டை இல்ல இதுவ. எல்லாம் ஆளுவதான் . ’
சொல்லிய திருடர்கள் நால்வருக்கும் தலா ரெண்டு உதை
சரி வாட்டமாய்க் கொடுத்தனர். அந்தக் கால் ரூபாய்
பணத்தையும் பிடுங்கிக்கொண்டு திருடர்கள் அங்கிருந்து

புறப்பட்டார்கள்.

எஸ்ஸார்சி
நன்றி-பழைய திண்ணை

ஒரு ஊரில் நான்கு வேலையில்லாத வெட்டிப்
பேர்வழிகள் எங்கேயாவது அமர்ந்துகொண்டு
எப்போதும் எதையாவது பேசிக்கொண்டே இருந்தனர்.

அதே ஊர்க்காரன் வேறு ஒருவன் அவர்களிடம் வந்து
உங்களில் யார் பேசாமல் இருக்கிறீர்களோ,
அவர்களுக்கு நான் ஒரு பெரிய பரிசு தரப்போகிறேன்
என்றான்.

நால்வரும் அமைதியாயினர். சொன்னபடியே யாரும்
வாய் திறக்கவில்லை.

‘ஏன் நீங்கள் யாருமே பேசவில்லையா’ பேசாமல்
இருந்தால் மட்டுமே அவர்கட்குப் பரிசுத ருவதாய்ச் சொன்ன
அவனே அவர்களிடம் ஒர் கேள்வி வைத்தான்.

முதலாமவன் பதில் சொன்னான்.

‘ நீங்க தானே சார் எங்களை ப்பேசாமல்
இருக்கணுமுண்ணு சொன்னது’ என்று சொல்லிப்
பேசிவிட்டான்.

இரண்டாமவன் குறுக்கே பாய்ந்து நியாயம் சொன்னான்’
நீங்க கேட்ட கேள்விக்கு ஒரு பதிலு மட்டுமே சொன்னான்.
அவன் ஒண்ணும் உங்ககிட்ட பேசிடல’
இப்படிச்சொல்லிப் பேசி முடித்தான்.

மூன்றாமவன் வெடுக்கென்று, ‘ நீங்க ரெண்டு பேருமே
இப்ப பேசிட்டிங்க’ என்று சொல்லிய தானும் தன்
பங்குக்குப் பேசிவிட.

இதனைப்பார்த்துக்கொன்டிருந்த நாலாமவன்,

‘நான் தான் தப்பிச்சேன் வாயத்தொறந்துப்பேசிட்டு
ஒண்ணும் மாட்டிகில’ சொல்லி முடித்துவைத்தான்..

பரிசு தருவதாக சொன்னவன் ‘ அடுத்த ஊர் சந்தைக்குப்
போயி உதைக்காத கழுதையா பாத்து ஒண்ணு வாங்கியாங்க
உங்கள்ள ஆரு முதல்ல அந்தக்கழுதய இங்க வாங்கி
வந்தாலும் கட்டாட்யம் ஒரு பரிசு உண்டு’ மீண்டும்
சொன்னான்.

இன்னும் நால்வரும் அந்த உதைக்காத ஒரு கழுதைக்காகத்தான்

இன்னும் சந்தை முழுவதும் அலைந்து திரிகின்றனர்.

---

எஸ்ஸார்சி
நன்றி-பழைய திண்ணை

ஒருவன் வீட்டுத்தோட்டத்தின் இரவு நேரத்தில் மட்டும்
கதவைத் திறந்தால் உடனே பெரிய பெரிய கற்கள்
வானத்திலிருந்து பொத் பொதென்று வீழ்ந்தன.

எத்தனை நாள் இதே துன்பம். அவனால் ஒன்றும் சமாளிக்கவே
முடியவில்லை. ஒரு சாமியாரிடம் சென்று யோசனை கேட்டான்.
சாமியார் சொன்னார்

‘உன் வீட்டுத்தோட்டத்தில் ஒரு மினி இருக்கிறது. அதனை
வீட்டுத்தோட்டத்தில் கிடக்கும் பெரிய கல் உரலில் மந்திர
சக்தியால் பிணைத்துக் கட்டி விடுகிறேன். ஒரு நூறு ருபாய்
மட்டும் செலவாகும் நீ வீட்டைக்காலி செய்துகொண்டு அடுத்த
ஊருக்கு போய் விடு அது தான் சரி’
என்றான்.

குடியிருந்த வீட்டுத் தோட்டத்துக்கதவை அவன் திறக்காமலே
தன் வீட்டைக்காலி செய்து கொண்டு சாமியாரிடம் ஒரு நூறு
ருபாய் பணம் கொடுத்து விட்டு மாட்டு வண்டியில் வீட்டு
ஜாமான்களை ஏற்றிக்கொண்டு புறப்பட்டான்.

அடுத்த ஊரில் ஒரு வாடகை வீடு பார்த்து கொண்டுபோன
தன் ஜாமான்களை இறக்கிமுடித்தான்.

அன்று இரவு தன் புதிய வீட்டுக் கதவைத் திறந்து பார்த்தான்.
பொத்தென்று ஏதோ வீழும் ஒலி மீண்டும் கேட்டது. தன்
பழைய வீட்டு கல் உரல் தான் கீழே வந்து இறங்கியது.

‘ கல் உரலை விட்டு விட்டு வந்துவிட்டாய், நீ என்ன செய்வாய்
அதான் பார்த்தேன் அந்தகல் உரலையும் பேர்த்து எடுத்துக்
கொண்டு நான் வரவேண்டும் அல்லவா அதான் கொஞ்சம்
தாமதம் இப்போதுதான் வந்தேன்’ அதே மினிதான் பதில்
சொன்னது.

‘போச்சி மோசம் ஏ பாழாய்ப்போன மினியே இங்கயும்
வந்துட்டயா நீ’’’ ‘ அலறினான் அவன்.

‘ இந்த ஊருலயும் உனக்கு ஒரு சாமியாரு இல்லாமலா …
உடனே போய் பாரு ஒரு நல்ல யோசனை சொல்லுவாரு –
மினி கச்சிதமாய்ப் பதில் சொன்னது.
—————————————————————————————

எஸ்ஸார்சி
நன்றி-பழைய திண்ணை

ஒரு காகம் சொன்னது. நான் தான் இந்தக் காட்டிற்கே
தலைவன்
என்னைக்கண்டால் எல்லா காட்டு மிருகங்களும்
ஒட்டமாய் ஒடுகின்றன என்றது.
எல்லா பறவைகளுக்கும் ஒரே ஆச்சரியம்.

‘ எப்படிச்சாத்தியம் இது என்றன’ பிற பறவைகள்.

‘ நீங்களே கண்ணால் பாருங்கள் அப்புறம் என்னை
நம்புங்கள்’ என்றது காகம்

எல்லா பறவைகளும் ஒரு மரத்தில் அமர்ந்து கொண்டன.

காட்டில் அந்தப்பக்கமாய் வந்த ஒரு சிங்கம் ஒன்றின்
முதுகின் மீது இப்போது அந்தக் காகம் அமர்ந்து கொண்டது.

சிங்கம் கம்பீரமாய் காட்டில் கர்ஜித்துக்கொண்டே நடக்க
நடக்க, எல்லா மிருகங்களும் ஒட்டம் பித்தன’ மரத்தின்
மீது அமர்ந்திருந்த பறவகள் எல்லாம் காகத்தின்
முட்டாள்தனத்தை ப்பார்த்து நகைத்தன.

திரும்பிய அந்த காகம் ‘பார்த்தீர்கள் அல்லவா மிருகங்கள்
எல்லாம் அலறி அடித்துக்கொண்டு ஒடுவதை’ என்றது

பறவைகள் கூறின

‘இப்போதும் சிங்கம் தன் பாதையில் சென்று
கொண்டேதான் இருக்கிறது. காட்டு மிருகங்கள் அலறி
அடித்துக்கொண்டு ஒடிக்கொண்டேதான் இருக்கின்றன
நீயே பார்’

காகம் கூர்ந்து சிங்கம் செல்லும் வழியைப்பார்த்தது.
பார்த்து வெட்கத்தில் காகம் திண்டாட எல்லாப்பறவைகளும்

அதன் அதன் கூட்டிற்குக் கிளம்பின.

---

எஸ்ஸார்சி
நன்றி-பழைய திண்ணை

“”சே…என்ன பிழைப்புடா இது…” என்று, நான் அங்கலாய்த்துக்
கொண்டிருந்த மாலை நேரம். நான் கம்பவுண்ட்ராக இருந்த
கிளினிக்கில் ஒரே கூட்டம்.

ஏற்கனவே நூத்தி சொச்சம் டோக்கன் ஓடி விட்டது. மணி ஆறு.
இன்னும் டாக்டர் வந்தபாடில்லை. இப்போது வந்தால் தான் இரவு
பதினொரு மணிக்காவது நான் வீட்டுப்பக்கம் தலை காட்ட
முடியும். டாக்டர் இப்போது ஹாய்யாக டென்னிஸ் விளையாடிக்
கொண்டிருப்பார்.

கிளினிக் வாசலில் ஒரே சத்தம். என்னவென்று பார்க்க ஓடினேன்.
தான் வந்து இறங்கிய ஆட்டோ டிரைவரைக் காய்ச்சு…காய்ச்சு
என்று காய்ச்சிக் கொண்டிருந்தார், ஒரு மகானுபாவர். ஆனால்
, பாவம் அந்த ஆட்டோ டிரைவர் எதிர்ப் பேச்சு பேசாமல் தலையை
குனிந்தபடி, அவரது திட்டுக்களை வாங்கிக் கொண்டிருந்தான்.

டாக்டருக்காக காத்துக் கொண்டிருந்த பொழுது போகாத
நோயாளி ஒருவர் திட்டிக் கொண்டிருந்தவரிடம் போய்,
“என்ன சார் ஆச்சு? என்ன செஞ்சான், இந்த ஆட்டோ டிரைவர்?,”
என்று கேட்டு எரிகின்ற தீயில் எண்ணெய் விட்டு வளர்த்து
விட்டார்.

“”நீங்களே கேளுங்க சார் நியாயத்தை. நான் பாட்டுக்கு
தேமேன்னு கோவிலுக்கு போயிட்டு இருந்தேன். இவன் கண் மண்
தெரியாம ஆட்டோவ ஓட்டிக்கிட்டு வந்து என் மேலே மோதிட்டான்.
பாருங்க, எப்படி ரத்தம் கொட்டுதுன்னு,”

“”அப்படி என்னப்பா அவசரம் பார்த்து ஓட்டக் கூடாது? பாவம்
பெரியவரு… அவருக்கு சுகர், பிரஷர்னு கம்ப்ளெயின்ட் வேற
இருக்கும். அதோட சேத்து இது வேறயா?,”

அடிபட்டவர், ஆட்டோ டிரைவர் இருவரையுமே ஒரு சேர எரிச்சல்
மூட்டுவதில் வல்லவராக இருந்தார், நியாயம் சொல்ல வந்தவர்.

வேறு ஏதும் ரசாபாசம் ஆகுமுன் நான் அங்கே ஓடினேன்.

---

“”பாத்தியா ராமு, இந்த ஆட்டோக்காரன் பண்ண அக்ரமத்தை.
அவன் பாட்டுக்கு என்ன இடிச்சித் தள்ளிட்டான். முழங்கால்ல
அடி. இங்கே மோவாய்க்கட்டைல காயம். நெத்தியில ஏதோ காயம்.
உள்காயம் என்ன பட்டுருக்கோ தெரியல. கட்டைல போற பய.
நாய்க்கு பொறந்த பய…,” வாய்க்கு வந்தபடி திட்டிக்
கொண்டிருந்தவரைப் பார்த்து திடுக்கிட்டேன்.

இவர் ராமசாமி தானே? எங்கள் டாக்டரின் நெடுநாளைய
பேஷன்ட். பயங்கரமான சண்டைக் கோழி. வாயைத்திறந்தால்
வையும் வார்த்தைகள் சரளமாக வந்து விழும். அதுவரை
அடிபட்டவருக்காகப் பரிதாபப்பட்ட நான், அதன்பின் ஆட்டோ
டிரைவருக்காகப் பரிதாபப்பட்டேன்.

பாவம் இந்த ராட்சசனிடம் மாட்டிக் கொண்டானே! எவ்வளவு
திட்டுத் திட்டி எவ்வளவு பணம் பிடுங்கிக் கொண்டு விடப்
போகிறாரோ தெரியவில்லை. பலியிடுவதற்கு முன் நடுங்கிக்
கொண்டு நிற்கும் ஆடு மாதிரி தலையைக் குனிந்து கொண்டு
நின்றிருந்தான் ஆட்டோ டிரைவர்.

“”டேய் இங்க வாடா. என்னைக் கைத்தாங்கலாக் கூட்டிக்கிட்டு
போய் அந்த பெஞ்சுல உக்கார வை,” ஆட்டோ டிரைவரை
அதட்டிக் கொண்டிருந்தார் ராமசாமி.

“”டேய் எனக்கு மயக்கமா வருது.
பக்கத்துல ஜூஸ் கடைல நிறைய குளுக்கோஸ் போட்டு
சாத்துக்குடி ஜூஸ் வாங்கிட்டு வா. நான் பாட்டுக்கு மயங்கி
விழுந்துட்டா, ஆக்சிடெண்ட் கேஸ்
இன்னும் சிக்காலப் போயிரும்,” ராமசாமியின் மிரட்டல்களைக்
கேட்கவே வெறுப்பாக இருந்தது.

நான் அந்த ஆட்டோ டிரைவராக இருந்தால் ராமசாமியை அடித்துப்
போட்டு விட்டு சாகட்டும் என்று அப்படியே போயிருப்பேன். இவன்
பாவம் நியாயத்துக்குப் பயந்து கொண்டு அவரை டாக்டரிடம்
அழைத்து கொண்டு வந்திருக்கிறான்.

அவனை இப்படிச் சதாய்க்கிறாரே, இந்த மனுஷன் என்று வெறுப்பு
ஏற்பட்டது.ஆட்டோ டிரைவரின் பரிதாபமான முகத்தைப் பார்த்தேன்.
எங்கள் ஏரியாக்காரன்தான். எங்கள் ஏரியா என்றால் இந்த ராட்சசன்
ராமசாமியைப் பற்றி அவனுக்குத் தெரிந்திருக்குமே?

அப்புறம் ஏன் ஆட்டோவை நிறுத்தி உதவி செய்தான்? சாகட்டும்
என்று விட்டு விட்டுப் போயிருக்க வேண்டாமோ?

அடுத்த அரை மணி நேரத்தில் ராமசாமி அவனைச் சித்திரவதை
செய்து விட்டார். அவனை அனுப்பித் தன் மகனை வீட்டிலிருந்து
அழைத்து வரச் செய்தார். பின் மகனுக்குக் காபி வாங்கி வருமாறு
கட்டளையிட்டார்.

எல்லாவற்றையும் பொறுமையாகச் செய்த ஆட்டோ டிரைவரைப்
பார்க்க பரிதாபமாக இருந்தது. டாக்டர் வந்தவுடன் எப்படியாவது
கெஞ்சிக் கூத்தாடி, இந்த ராமசாமியை முதலில் உள்ளே அனுப்பி
விட வேண்டும்.

அந்த ஆட்டோ டிரைவருக்குச் சீக்கிரம் விடுதலை வாங்கித் தர
வேண்டும் என்ற தவிப்பு என்னுள் ஏற்பட்டது.டாக்டர் வந்தவுடன்
அவரை வழியிலேயே மடக்கித் தனக்கு அடிபட்ட விவரத்தைச்
சொன்னார் ராமசாமி.

கூடவே ஆட்டோ டிரைவருக்கு அர்ச்சனை வேறு. இப்போது
கிளினிக்கில் காத்திருந்த மொத்த கூட்டத்தின் பார்வையும்
ட்டோ டிரைவர் பக்கம் தான் இருந்தது.

என்னதான் தப்பு செய்து விட்டான் என்றாலும், ஒரு ஆளை
இப்படியா வறுத்து வாயில் போட்டுக் கொள்வது?
டாக்டர் ராமசாமியை முதலில் உள்ளே அனுப்புமாறு சொன்ன
போது, முன்னாலேயே டோக்கன் வாங்கிய யாரும்
முணுமுணுக்கவில்லை. ஆட்டோ டிரைவரிடம் டாக்டர் பீஸ், மருத்துவ
செலவு வாங்கிக் கொண்டு தன்னையும், தன் மகனையும்
இலவசமாக வீட்டில் விட்டு விட்டுப் போகுமாறு சொல்லப் போகிறார்

அந்த இரக்கமில்லாத மனிதர் என்று ஊகித்தேன்.

---

ராமசாமியை டாக்டர் உள் அறையில் பரிசோதித்துக் கொண்டிருந்த
போது, ஆட்டோ டிரைவர் என்னைத் தனியாக அழைத்துக் கொண்டு
போனான்.

“”அண்ணே கையில இருக்கற பணம் செலவுக்குப் பத்தாது.
நான் பக்கத்துல போய்ப் பணம் வாங்கிட்டு வந்துடறேன்.
அந்தாளு வெளியே வந்தா சொல்லிருங்க. அப்புறம் நான் விட்டுட்டுப்
போயிட்டேன்னு கத்தப் போறான்.

ஆட்டோவ இங்கேயே வச்சிட்டு வாடகை சைக்கிள் எடுத்துட்டுப்
போயிட்டு வந்துடறேன்,”

எனக்கு அழுகையே வந்து விடும் போலிருந்தது.
“”வாடகை சைக்கிள் எதுக்குப்பா?
என்னோட சைக்கிள் இருக்கு.
எடுத்துட்டுப் போ. இந்தா சாவி,”
“”ரொம்ப தாங்க்ஸ் அண்ணே,”
“”ஏம்ப்பா நாயை அடிப்பானேன்… னு ஒரு பழமொழி கேட்டிருக்கியா?”

சரியான ஆளைப் பார்த்து மோதினயா. நீயா இருக்கப் போய்
இவ்வளவு பொறுமையா இருக்க. நானா இருந்தா இவன இன்னொரு
தரம் ஏத்திக் கொன்னுட்டுப் போயிருப்பேன்,”

“”அண்ணே நான், இந்தாள் மேல ஏத்தலண்ணே”

“”ஏன்யா உனக்கென்ன கிறுக்கா பிடிச்சிருக்கு. நீ ஏத்தலைன்னா
போடா நாயேன்னு விட்டுட்டுப்போக வேண்டியது தானே.
அவன் உன்ன நாய் மாதிரி நடத்தறான். நீ அவன் தாடையைப்
பிடிச்சிக் கொஞ்சிக்கிட்டு இருக்க?”

“”இல்லைண்ணே இந்தாளு மேல ஆட்டோவ மோதினது என் பிரண்ட்
அப்துல். அப்ப நான் அவன் கூட அதே ஆட்டோவுல வந்துக்கிட்டு
இருந்தேன். அவன் மேல முழுத் தப்புன்னும் சொல்ல முடியாது.
இந்தாள் மேலயும் முழுத் தப்புன்னு சொல்ல முடியாது.
எதிர்பாராத ஆக்சிடன்ட். அவ்வளவுதான். அப்துல் இந்த ஏரியா
இஸ்லாமிய சங்கத்துல ஏதோ பதவியில இருக்கான்.

இந்தாளும் ஏதோ இந்து மதம் சம்பந்தப்பட்ட சங்கத்துல இருக்கான்.
அப்துல் தான், இவன் மேல ஏத்தினான்னு தெரிஞ்சா இந்தாளு
அதப் பெரிய கலவரமாக ஊதிவிட்டுருவாண்ணே.

அப்புறம் வெட்டியா நாலஞ்சு உயிரு போகும். நம்ம எல்லோருக்கும்
நாலு நாள் பொழைப்பு போகும். அதனால தான் இந்தாளு ஆட்டோல
அடிபட்டுக் கீழ விழுந்து கிடக்கும் போது, நான் அப்துல போகச்
சொல்லிட்டு, நான்தான் மோதினேன்னு சொல்லி கூட்டியாந்தேன்”

அந்த ஆட்டோ டிரைவரை நோக்கிக் கைகூப்பி வணங்கினேன்.

---

-வரலொட்டி ரங்கசாமி
நன்றி- தினமலர் (பொங்கல் மலர்-2014)

குமாருக்கு மகிழ்ச்சியாக இருந்தது. தூங்கி எழுந்திருக்கும்
போதே தலையணை அருகில் பிறந்த நாள் வாழ்த்து
அட்டை! ஒரு புதுப்பேனா! அண்ணா வைத்திருந்தார்.

அம்மா, அப்பா, தாத்தா, பாட்டி, தங்கை எல்லோரும்
அவனுக்கு வாழ்த்துச் சொன்னார்கள். அம்மா இனிப்பு
தயாரித்திருந்தார். அப்பா கேக் வாங்கி வைத்திருந்தார்.
புத்தாடைகள் வேறு!

பள்ளிக்கூடத்தில் இறைவணக்கம் முடிந்ததும் தலைமை
ஆசிரியர், “இன்றைய பிறந்த நாள் மாணவன் …குமார்!…”
எனக் கூறினார். உடனே அனைத்து மாணவர்களும் பிறந்த
நாள் கீதம் பாடி அவனுக்கு வாழ்த்து தெரிவித்தனர்.

தலைமை ஆசிரியர் திருக்குறள் புத்தகம் ஒன்றை
அவனுக்குப் பரிசாக வழங்கினார்.

மாலையில் கேக் வெட்டும் நிகழ்ச்சி! தனக்கு வந்த பிறந்த
நாள் பரிசுகளைப் பிரித்து தாத்தாவிடம் காட்டிக்
கொண்டிருந்தான் குமார்!

“பயந்து கொண்டிருந்தேன் தாத்தா!…போன வருஷம்
என்னால் பிறந்த நாள் கொண்டாட முடியவில்லை.
காலையிலேயே கடுமையான வயிற்று வலி! பள்ளிக்கூடம்
போகவில்லை…டாக்டரிடம் போய் கசப்பு மருந்து
சாப்பிடும்படியாகி விட்டது!”

தாத்தா புன்னகையுடன், “குமார், எல்லோருக்கும் பிறந்த
நாள் வருகிறது! வாழ்த்துகள் பரிமாறிக் கொள்கிறோம்…,
பரிசுகள் கொடுக்கிறோம்…., பிறகு என்ன? பழைய
நிலைக்கே திரும்பி விடுகிறோம். அதோடு அது நின்று
விடலாமா? இந்த நல்ல நாளில் நாம் ஏதேனும் உறுதி
எடுத்துக் கொள்ள வேண்டும். விடாமல் அதைப்

பின்பற்ற வேண்டும்.”

“என்ன உறுதி தாத்தா?”
“நம்மிடம் உள்ள, மற்றவர்களுக்குப் பிடிக்காத
பழக்கங்களை விட்டுவிடலாம்…, நல்ல, பயன் தரக்கூடிய
பழக்கங்களைப் பின்பற்றலாம்!…., நம்மிடம் உள்ள தனித்
திறனை வளர்த்துக் கொள்ளலாம்!”

“நீங்க அப்படி ஏதேனும் உறுதி எடுத்துக்
கொண்டிருக்கிறீர்களா?”

“நிறைய!… குரலை உயர்த்தி, இரைந்து பேசுவது இல்லை….,
மற்றவர் மனம் புண்படும்படி பேசுவதில்லை….,ஐஸ் வாட்டர்,
ஐஸ்க்ரீம் போன்றவற்றைத் தவிர்த்துவிட்டேன். நான்
உபயோகப்படுத்திய தட்டு. தம்ளர் போன்றவற்றை நாமே
கழுவி வைப்பது…,இல்லை என்று கேட்டு வருபவர்களுக்கு
இயன்ற வரை உதவுவது….,

நான் பத்திரிகைகளுக்கு கதை, கட்டுரை எழுதுவேன்
அல்லவா? வருஷத்திற்கு ஒரு புத்தகமாவது எழுத வேண்டும்
என்று முடிவு எடுத்துக் கொண்டேன்….இன்று இருபத்தைந்து
புத்தகங்களுக்கு ஆசிரியர்.”என்று முடித்தார் தாத்தா.

“யு ஆர் கிரேட் தாத்தா!…., ஆனால் நான் ஏதை விடுவது?…
எதைப் பின்பற்றுவது? என்னிடம் என்ன தனித்திறமை
இருக்கிறது?”

“நகம் கடிக்கும் கெட்ட பழக்கம் உன்னிடம் இகுக்கிறது….
போன ஆண்டு அதனால்தான் உனக்கு வயிற்று வலி!
பிறந்தநாள் கொண்டாட முடியவில்லை! பெரியவர்களிடம்
திட்டு! சிலரின் கிண்டல் வேறு! நகம் கடிக்கும் பழக்கத்தை
விட்டு விடுவது என்று உறுதி எடுத்துக்கொண்டு முயற்சி
செய்!….
வீடியோ கேம் மற்றும் தொலைக்காட்சியில் அதிக நேரம்
செலவழிக்கிறாய்! அதைக் குறைக்க உறுதி எடுத்துக்கொள்!”

“ஓ.கே. தாத்தா!…..சரி எனக்கென்ன தனித்திறமை இருக்கிறது?”

“எதைப் படித்தாலும் அப்படியே மனதில் பதிய வைத்துக்
கொள்ளும் ஆற்றல் உன்னிடம் இருக்கிறது! அதை
உபயோகமாகப் பயன்படுத்திக் கொள்ள முயற்சி செய்!”

“எப்படி?”

“அந்தப் புத்தகத்தை எடு!”என்று தலைமை ஆசிரியர்
கொடுத்திருந்த திருக்குறள் புத்தகத்தைச் சுட்டிக்
காட்டினார் தாத்தா.

குமார் எடுத்துக் கொடுத்தான்.

“இதில் எத்தனை குறட்பாக்கள் இருக்கின்றன? தெரியுமா?”

“அறம், பொருள், இன்பம், என்ற மூன்று பிரிவுகளில்
133 அதிகாரங்கள்….ஒரு அதிகாரத்திற்குப் பத்து குறள்
வீதம் 1330 குறட்பாக்கள் இருக்கின்றன தாத்தா”

“இதில் தினம் ஐந்து குறட்பாக்களை உன்னால் மனப்பாடம்
செய்ய முடியுமா?”

“நிச்சயம் முடியும் தாத்தா!”

“எப்படித் தெரியுமா?….முதல் ஐந்து குறட்பாக்கள் மனப்பாடம்
செய்தால் மறுநாள் அந்த ஐந்தையும் சேர்த்து பத்து
குறட்பாக்கள் மனப்பாடம் செய்ய வேண்டும். அதற்கு அடுத்த
நாள் முதலில் படித்த பத்து பாடல்களையும் சேர்த்து பதினைந்து
திருக்குறள் மனப்பாடம் செய்ய வேண்டும்.

அப்படிச் செய்தால் ஒரு வருடத்தில் 1330 திருக்குறளையும்
தடங்கல் இல்லாமல் மனப்பாடம் செய்து விடலாம்!”

“இன்றைக்கே ஆரம்பித்து விடுகிறேன்….”என்று கூறிய குமார்,
அதன்படியே உற்சாகத்துடன் படிக்கத் தொடங்கினான்.
தாத்தா அவ்வப்போது பொருள் விளக்கங்களையும் கூறி சில
பயிற்சி முறைகளையும் கற்பித்தார்.

விரைவில் 1330 குறட்பாக்களையும் தடங்கலின்றி மனப்பாடம்
செய்துவிட்டான் குமார். பள்ளியில் ஆசிரியர்கள் அனைவரும்
பாராட்டினர். அடுத்த ஆண்டு திருச்சியில் நடந்த திருக்குறள்
ஒப்புவித்தல் போட்டியில் கலந்துகொண்டு வெற்றிபெற்றான்
குமார். ஆட்சித் தலைவரிடமிருந்து பரிசுகள் வாங்கி வந்தான்
குமார்.

மாநில அளவிலான போட்டியிலும் கலந்து கொண்டான்
குமார். அதில் வெற்றியும் பெற்றான்! அதிர்ஷ்ட வசமாக அன்று
அவனது பிறந்தநாளாகவும் அமைந்து விட்டது!
“திருக்குறள் மணி’ என்ற பட்டத்தையும், கோப்பையையும்
முதலமைச்சரிடமிருந்து பெற்றான் குமார்!

இப்போது அவனிடம் நகம் கடிக்கும் பழக்கமும் இல்லை!

தன் வளர்ச்சிக்குப் பேருதவியாக இருந்த தாத்தாவை வணங்கி

ஆசியும் பெற்றான்!

---

-மாயூரன்
சிறுவர் மணி