Rammalar’s Weblog

மது பாட்டில்கள் வாங்குவதில்லை’ – ஒரு பழைய இரும்புக் கடையில் இந்த வாசகம் தாங்கிய போர்டைப் பார்த்து வியந்து போனான் வசந்த். பொதுவாக இம்மாதிரி கடைகளில் குவியல் குவியலாக காலி மது பாட்டில்கள்தான் இருக்கும். அதைப் பார்க்கும்போதெல்லாம் ‘நாட்டில் இவ்வளவு பேர் குடிக்கிறார்களா?’ என்று தோன்றும்.ஆனால் இங்கே… மதுவுக்கு எதிராக இப்படியும் ஒருவர் போராட முடியுமா?!

அந்த முதலாளியைப் பார்த்து பாராட்டியே தீர வேண்டும் என்று கடைக்குள் நுழைந்தான் வசந்த். கல்லாவில் வெள்ளைச் சட்டை அணிந்து அமர்ந்திருந்தார் முதலாளி.‘‘குடியை ஊக்கப்படுத்தக் கூடாதுனு இப்படி ஒரு முடிவெடுத்து வியாபாரம் பண்றீங்க பாருங்க… நீங்க பெரிய மனுஷர்ங்க!’’ என்றான் அவரிடம்!

‘‘அட நீ வேறப்பா… இப்பெல்லாம் குடிகாரங்க விதவிதமா சரக்கு வாங்கிக் குடிக்கிறாங்க. அதனால டிசைன் டிசைனா பாட்டில் வருது. அதை ரகம் பிரிக்கிறது கஷ்டமா இருக்கு. ஊரு பேரு தெரியாத மட்ட ரக பாட்டில்… ஆனா, ‘இவ்ளோ பெரிய பாட்டிலுக்கு இவ்வளவுதான் காசு தருவியா?’னு கேக்குறாங்க. இதுல கிடைக்கிற பத்து, இருபது பைசா லாபத்துக்கு குடிகாரனுங்ககிட்ட டீல் பண்ண முடியல!’’ – வெறுத்துப்போன வார்த்தைகள் அவர் வாயிலிருந்து வந்தன.வசந்த் வாயடைத்துப் போனான்.  
                                                                                
த.சேகர்- குங்குமம்

கடிகாரத்தைப் பார்த்தபடியே எழுந்த ‘சமையல் திலகம்’ சரஸ்வதி, அரக்கப் பரக்கக் குளித்து ஒரு வாய்  காபி மட்டும் போட்டுக் குடித்தாள். நேற்று இரவு ஒரு சமையல் போட்டிக்கு நடுவராகச் சென்றவள் வீடு திரும்ப பதினோரு மணிக்கு மேல் ஆகிவிட்டது. இரவு சரியான தூக்கமில்லை. முகம் உப்பியிருக்க, மிதமான மேக்கப் போட்டுக்கொண்டு கிளம்பினாள்.

சரஸ்வதியின் கார் அந்த ஸ்டூடியோவுக்குள் நுழைந்தது. அவசர அவசரமாய் அடுத்த வார ‘நளபாகம்’ எபிசோடுக்கு ஆயத்தமானாள். கேமரா முன் சிரித்தபடியே, ‘மைசூர் மசாலா தோசை செய்வது எப்படி?’ என்று செய்து காட்டினாள். முடித்ததும் மணியைப் பார்த்தால் மதியம் பன்னிரண்டு. காலையிலிருந்து எதுவும் சாப்பிடாதது தலையைச் சுற்றியது. ஸ்டூடியோவில் கொடுத்த காபியை அருந்தினாள்.

அடுத்து கோடம்பாக்கத்தில் இன்னொரு ஸ்டூடியோ… இன்னொரு சமையல் ஷோ… ஆறு மணிக்குத்தான் அங்கிருந்து விடுபட முடிந்தது. காரில் வீடு திரும்பும்போதே வேலைக்காரிக்கு உத்தரவு பிறப்பித்தாள். வீட்டிற்குள் நுழைந்ததும் முதல் வேலையாக வேலைக்காரி வாங்கி வைத்திருந்த ஆறிப் போன ஹோட்டல் இட்லியையும் பூரிகிழங்கையும் மடமடவெனச் சாப்பிட்டுத் தண்ணீரைக் குடிக்கும்போது கைபேசி அழைத்தது.
‘‘எஸ்! சமையல் திலகம் சரஸ்வதிதான் பேசறேன்!’’ என்றதும் வேலைக்காரிக்கு சிரிப்பு வந்தது. 
                                                         
 நித்யா- குங்குமம்

பெட்டிக்கடை மணிக்கு அப்பாசாமியைப் பார்த்தாலே எரிச்சல்தான். தினமும் பஸ் ஏற வருபவர், ஒரு மணி நேரம் முன்னதாகவே வந்து அன்றைய செய்தித்தாள், பத்திரிகைகள் என எல்லாவற்றையும் ஓசியிலேயே வாசித்துவிட்டுத்தான் கிளம்புவார். ஒரு நாள் கட்டு வர லேட்டானாலும், ‘‘ஏம்பா, இன்னைக்கு அந்தப் பத்திரிகை வரணுமே… வரலையா?’’ என முதல் போட்ட முதலாளி மாதிரி கேள்வி வேறு!

‘இது கடையா, இல்லை கண்காட்சியா? எல்லாரும் இப்படியே ஓசியில் படிச்சிட்டு படிச்சிட்டு போனா தொழில் என்னாகுறது?’ மனம் புழுங்குவான் மணி.ஆனால் அன்று அப்பாசாமி கடைப் பக்கமே திரும்பவில்லை. செய்தித்தாளையும் புரட்டவில்லை. சோகமாக எங்கோ பார்த்தபடி நின்றார்.

‘‘என்ன சார்… ஒரு மாதிரியா இருக்கீங்க..?” என்றான் மணி.‘‘ஆமா தம்பி, மனசு சரியில்ல!’’‘‘ஏன்? என்னாச்சு?’’சற்று அமைதியாக இருந்தவர் சொன்னார், ‘‘கல்யாணத்துக்கு தயாரா இருக்குற என் பொண்ணு சாந்தியை எல்லாரும் பொண்ணு பார்க்க வர்றாங்க. ஆனா, யாரும் கல்யாணம் வரைக்கும் வர்றதில்லை.

வேதாரண்யத்துல இருந்து நேத்து வந்தவங்க கூட பார்த்துட்டுப் போனதோட சரி. என் பொண்ணை என்ன கண்காட்சிக்கா வச்சிருக்கேன்… பார்த்துட்டுப் பார்த்துட்டு போக..?’’ என்றார் அப்பாசாமி.‘உனக்கு வந்தா தெரியுதுல்ல…’ மனசுக்குள் சொல்லிக்கொண்டான் மணி!
          
தங்க.நாகேந்திரன்- குங்குமம்

பிரபல இசை அமைப்பாளர் சந்துருவின் மகளுக்குத் திருமணம். அதற்கான ஏற்பாடுகளை அவர் மனைவி ரேணுகா மும்முரமாக கவனித்துக்கொண்டு இருந்தாள்.சமையல் பொறுப்பை ஒரு வட இந்திய கான்ட்ராக்டரிடம் ஒப்படைத்துவிட்டு அவரிடம் பாதி ஆங்கிலம் பாதி தமிழில் பேசி புரிய வைத்துக்கொண்டிருந்த மனைவியைப் பார்த்து திகைத்துப் போனார் சந்துரு.

பந்தல் போட ஒரிசாக்காரர்களிடமும், மேடை அலங்காரத்துக்கு டெல்லியிலிருக்கும் ஒரு நிறுவனத்தின் நிர்வாகியிடமும் பாஷை புரியாமல் விளக்கிக் கொண்டிருந்த மனைவி மீது சந்துருவுக்கு ஆத்திரமே வந்துவிட்டது. மகளுக்கு மெகந்தி வைக்க மும்பையிலிருக்கும் யாரோ ஒரு நிபுணருடன் மொபைலில் தட்டுத்தடுமாறி பேசிக்கொண்டிருந்த ரேணுகாவிடம் இருந்து மொபைலைப் பிடுங்கினார்.

‘‘எதுக்கு இப்படி பாஷை புரியாதவங்களுக்கு வேலையைக் கொடுத்து கஷ்டப்படுறே..? இங்கே இதுக்கெல்லாம் ஆட்களுக்கா பஞ்சம்?’’ – கோபம் குரலில் தெரிந்தது.‘‘நீங்க தமிழ்ப் பாட்டுக்கெல்லாம் தமிழே தெரியாத வேற மொழிப் பாடகர்களை அழைச்சிட்டு வந்து பாட வைக்க எவ்வளவோ கஷ்டப்படுறீங்க. அந்தக் கஷ்டத்தை ஒருநாள் நானும் அனுபவிக்கிறேனே… என்ன தப்பு?’’ – ரேணுகா மறைமுகமாகச் சொல்ல வருவது சந்துருவுக்குப் புரிந்தது.முதல் வேலையாக வரவேற்புக்கு அமெரிக்காவிலிருந்து கூப்பிட்ட பிரபல பாப் பாடகரின் ஒப்பந்தத்தை ரத்து செய்துவிட்டு, உள்ளூர் ஆட்களைத் தேடினார் சந்துரு.                          

வி.சிவாஜி – குங்குமம்

‘‘பரமு! நம்ம ரெண்டு பேர் பாஸ்போர்ட்டையும் புதுப்பிக்கணும். ஆன்லைன்ல அதுக்கு ஏற்பாடு பண்ணிட்டேன்!’’ – வீட்டுக்குள் நுழைந்தபடி சொன்னார் சதாசிவம்.

‘‘சரிங்க!’’‘

‘அடுத்த மாசத்தோட என்னோட டிரைவிங் லைசென்ஸ் முடியப் போகுது. அதையும் புதுப்பிக்கணும்!’’

‘‘சரிங்க!’’‘‘பரமு! டி.டி.ஹெச்சுக்கு பணம் கட்டாம விட்டுட்டோம். ஒரு சேனலும் தெரியலை. பணத்தைக் கட்டி கணக்கைப் புதுப்பிக்கணும்!’’

‘‘சரிங்க!’’

‘‘நான் ரிட்டயர் ஆனப்போ கிடைச்ச ஆறு லட்ச ரூபாயை ஒரு வருஷத்துக்குனு நிரந்தர சேமிப்பா பேங்க்ல போட்டேன் இல்லையா? வருஷம் முடியப் போகுது. அதையும் அடுத்த வாரம் புதுப்பிக்கணும்!’’‘‘சரிங்க!’’‘‘என்கூட ஸ்கூலில் ஒண்ணா படிச்சானே ராமசாமி… ஏதோ காரணத்துக்காக கோவிச்சுகிட்டுப் போனவனை மூணு வருஷத்துக்கு அப்புறம் பார்த்தேன். அவன் நட்பையும் புதுப்பிச்சிகிட்டேன். இப்போ எனக்கு ரொம்ப சந்ேதாஷமா இருக்கு!’’

‘‘ஆனா, எனக்கு சந்தோஷம் இல்லைங்க! லவ் மேரேஜ் பண்ணிகிட்டான்னு ஒரு வருஷமா நம்ம பையனோட பேசாம இருக்கீங்களே. பொறந்ததில் இருந்து அவன் மேல் வச்சிருந்த அன்பைப் புதுப்பிக்காம விட்டுட்டீங்களே!’’ – அழுதாள், பரமேஸ்வரி.சதாசிவத்துக்கு சுரீர் என்றது. உடனே மகனுக்கு போன் செய்தவர், ‘‘என் மருமகளை இன்னைக்கே அழைச்சிட்டு, நம்ம வீட்டுக்கே வந்துடுப்பா’’ என்றார்.பரமேஸ்வரியின் கண்களில் ஆனந்தக் கண்ணீர்.

எஸ்.குமாரகிருஷ்ணன்

நன்றி- குங்குமம்

–
வழக்கம் போல அந்த ஜவுளிக்கடையில்
மனைவிக் கும் தங்கைக்கும் சம விலையில்
புடவை வாங்கினான் ஈஸ்வர்.

தங்கை ரேவதி சிவந்த நிறம். கல்லூரியில் படிப்பவள்.
அவள் வயதிற்கும் ஆசைக்கும் ஏற்ப பூப்போட்ட
பாலியஸ்டர் புடவை எடுத்தான். மனைவி சரஸ்வதி
கொஞ்சம் பருமனாக இருப்பாள்; நிறமும் சற்று
குறைவுதான்.

அதனால் அவள் உருவத்துக்கு ஏற்றபடி கட்டம் போட்ட
அகல பார்டர் வாயில் புடவை எடுத்திருந்தான்.

இப்படித்தான் சென்ற முறையும் வாங்கினான்.
ஆனால் ரேவதிக்கு வாங்கிய புடவைதான் தனக்கு
வேண்டுமென்று அடம்பிடித்து அபகரித்துக் கொண்டாள்
சரஸ்வதி.

அவளுக்குத் தானும் இளவட்டம் என்கிற நினைப்பு.
தங்கையின் முகம் சூம்பிப் போனதைப் பார்க்கப் பாவமாக
இருந்தது ஈஸ்வருக்கு.

இந்த முறை புடவைகளோடு வீட்டிற்குள் நுழைந்ததும்,
மனைவியை அழைத்தான்.

‘‘சரஸ்… பூப்போட்ட புடவைய நீ எடுத்துக்க.
ரேவதி காலேஜ் போறவ… கொஞ்சம் கௌரவமா
தெரியணும்… அதனாலே கட்டம் போட்ட வாயில் புடவை
அவளுக்கு’’ – என்றான்.

சுருக்கென்று கோபம் வந்தது சரஸ்வதிக்கு.
‘‘ஏன்?… உங்களுக்கு நான் கௌரவமா தெரியக்
கூடாதாக்கும்’’ என்று எகிறியபடி, வாயில் புடவையை
எடுத்துக்கொண்டு உள்ளே போனாள்.

இந்தத் தந்திரம் புரிந்து தங்கை ரேவதி சிரிக்க,
நிம்மதியாக அவளிடம் பூப்போட்ட புடவையைக்
கொடுத்தான் ஈஸ்வர்.

நன்றி- குங்குமம்

–
அக்கம் பக்கத்து வீடுகளில் நடக்கும் மாமியார் –
மருமகள் சண்டைகளில், எப்பொழுதும் மாமியார்
பக்கமே சைடு எடுத்துப் பேசுவாள் ரகுவின் அம்மா
தாரா.

அந்த மாமியார்களில் பலரும் வீடுதேடி வந்து தங்கள்
மனக்குமுறலைச் சொல்லும்போதெல்லாம் ஆறுதல்
சொல்வாள். ”எப்படி படுத்தறாளாம் தெரியுமா?
அவ அம்மாகிட்ட இப்படித்தான் நடந்துப்பாளா?’’
என்றெல்லாம் அவர்களோடு சேர்ந்து அந்த மருமகளைத்
திட்டுவாள்.

அப்படிப்பட்டவள் இன்று புதிதாய் திருமணமாகி
வந்திருக்கும் தன் மனைவியிடம் கரிசனம் காட்டி
அன்பாகப் பழகுவது ரகுவுக்குப் புதிராய் இருந்தது.

அம்மாவிடமே கேட்டான்…
‘‘பக்கத்து வீட்டு மருமக புகுந்த வீட்டுக்கு வரும்போது
எடுத்துக்கிட்டு வந்த ஒரு பொருளை உன் பொண்டாட்டி
எடுத்துட்டு வரலைடா! நான் அவ மேல அன்பா இருக்க
அதுதான் காரணம்’’ என்றாள் தாரா.

அவனுக்கு இன்னும் குழப்பமாகத்தான் இருந்தது…

‘‘மண்டு… மண்டு… புகுந்த வீட்டுக்கு வரும்போதே
செல்போனும் கையுமா வந்தா பக்கத்து வீட்டு மருமக.
இங்க நடக்குற சங்கதியை எல்லாம் அப்பப்போ பொறந்த
வீட்டுக்குச் சொல்லி, மூணே மாசத்துல ரெண்டு
குடும்பத்துக்கும் தகராறு முத்திடுச்சு.

ஆனா நம்ம ராதாவை அனுப்பும்போது, அவங்க வீட்டுல
செல்போன் கொடுக்கல. நம்ம மேல நம்பிக்கை வச்சு,
‘எங்க பொண்ணை நல்லா பார்த்துக்கங்க’ன்னு மனசார
சொன்னாங்க.
அந்த நம்பிக்கைய நாம காப்பாத்தணுமில்ல..?’’

அம்மாவின் ஜட்ஜ்மென்ட் ரகுவுக்குப் பிடித்திருந்தது.
–
நன்றி- குங்குமம்

–
ஞாயிறு காலை ஒன்பது மணி…
ரவியின் செல்போன் வழக்கம் போல் நாதஸ்வரம்
வாசிக்க, உள்ளே ரவியின் புது மனைவி ரேகா ச
லித்துக் கொண்டாள்.

‘‘சே… இன்னிக்கு எவன்னு தெரியலயே,
கடவுளே! நண்பர்கள் தேவைதான்… அதுக்காக
இப்படியா? ஒவ்வொரு ஞாயிறும் யாராவது போன்
பண்ணி சாப்பிட வரவேண்டியது…

முழுநாளும் டேரா போட்டுட்டு, மெதுவா சாயந்திரம்
காபி குடிச்சிட்டுக் கிளம்ப வேண்டியது.
போகும்போது ஃபார்மாலிட்டிக்கு
‘லீவு நாள்ல டிஸ்டர்ப் பண்ணிட்டேன்… சாரி!’ன்னு
ஒரு வழிசல்…’’

‘‘ரேகா… நம்ப மூர்த்திதான். வரானாம்!
நல்ல லஞ்ச் ரெடி பண்ணிடு… உனக்கு கஷ்டம்தான்!
பாவம் பேச்சிலர் பசங்க.. மெஸ் சாப்பாடு சாப்பிட்டு
வாய் புளிச்சுப் போயிருக்கும்.
கொஞ்சம் அட்ஜஸ்ட் பண்ணிக்க!’’ –
நண்பர்களை விட்டுக் கொடுக்காமல் பேசினான் ரவி.

சில வாரங்கள் கழிந்தது. இப்போதெல்லாம் யாரும்
ரவி வீட்டிற்கு வருவதே இல்லை… ரவியே கூப்பிட்டும் கூட!
ரேகாவின் நெருங்கிய தோழி கேட்டாள், ‘‘என்னடி பண்ண?’’

‘‘அது ஒண்ணுமில்லடி, ரெண்டு சமையல்.
ஒண்ணு என் வீட்டுக்காரருக்கு… இன்னொண்ணு அவரோட
ஃப்ரெண்ட்ஸுக்கு!

அதுல கொஞ்சம் தண்ணி ஊத்தி உப்பையும் தாறுமாறா
போட்டுருவேன். என் சமையல் சரியில்லனு என்
கணவர்கிட்டயும் நேரா சொல்ல முடியாது…
அதான் ஒதுங்கிட்டாங்க!’’ – ரேகா கண்ணடித்தாள்.

நன்றி-குங்குமம்

‘மச்சி! ஆவியோட பேசணும்னு ஆசப்பட்டியே…
என் ரூம் மேட் கார்த்திக் பல முறை ஆவிகளை
வரவழைச்சு பேசியிருக்கானாம்.
இன்னைக்கு ராத்திரி 11 மணிக்கு என் ரூமுக்கு வந்துடு!’’
– வாசு சொன்னதை என்னால் நம்பவே முடியவில்லை.

அரை நம்பிக்கையோடே இரவு அவன் அறைக்குச்
சென்றேன். வாசுவின் அறைத்தோழர்கள் கார்த்திக்கும்
டேவிட்டும் இருந்தார்கள். ஆனால், வாசு இல்லை.
அங்கே ஆவியுடன் பேசுவதற்கான எந்த அறிகுறியும்
தெரியவில்லை.
நானாக அவர்களிடம் பிற்போக்குத்தனமாக எதையும்
கேட்க விரும்பவில்லை.

பொத்தாம் பொதுவாக இருவரிடமும் பேசிக்
கொண்டிருந்தேன். நள்ளிரவு ஒரு மணி ஆகியும்
வாசு வரவில்லை. மறுநாள் எனக்கு காலை ஷிஃப்ட்.
அதனால் கார்த்திக், டேவிட்டிடம் விடைபெற்றுக் கி
ளம்பினேன்.

அதிகாலை… செல்போன் ஒலித்தது. வாசுவின் நம்பர்.
ஆத்திரமாகக் கத்தினேன்.
‘‘டேய்… ஆவியோட பேசலாம்னு என்னை வரச்
சொல்லிட்டு எங்கேடா போய்த் தொலைஞ்சே?
ராஸ்கல்! ஒரு மணி வரைக்கும் நானும் கார்த்திக்கும்
டேவிட்டும் வெயிட் பண்ணி வெறுத்துட்டோம்!’’

‘‘டேய், என்னடா சொல்றே?
கார்த்திக்கும் டேவிட்டும் நேத்து நைட் 9 மணிக்கு
பைக்ல வரும்போது, லாரியில அடிபட்டு ஸ்பாட் அவுட்.
ராத்திரியிலயிருந்து ஜி.எச்.லதான் இருக்குறேன்.
நீ என்னடான்னா…’’
எனக்கு இதயம் வெடித்து விடுவது போல துடித்தது.
–
நன்றி- குங்குமம்