மதுரைக்கு 20 கிலோ மீட்டர் மேற்கில் உள்ள கிண்ணிமங்களம் கிராமத்தில் பழமையான ஏகநாதர் கோயிலும், அதையொட்டிய மடமும் இருக்கின்றன.
கடந்த ஆண்டு புதிய கட்டிடம் கட்டுவதற்காக அந்தக் கோயில் அருகே நிலத்தைத் தோண்டியபோது பழங்காலப் பொருட்கள் கிடைத்தன. அவற்றை ஆய்வு செய்த கல்வெட்டு ஆய்வாளர் காந்திராஜன் குழுவினர், ஒரு சிறு தூணில் தமிழி எழுத்துகள் இருப்பதைக் கண்டறிந்ததோடு, அதில் ஏகன் ஆதன் கோட்டம் என்ற வார்த்தைகள் இடம்பெற்றிருப்பதையும் உறுதி செய்தனர்.
இந்தக் கல்வெட்டைத் தொடர்ந்து ஆய்வு செய்த தஞ்சை தமிழ்ப் பல்கலைக்கழக தொல்லறிவியல் முனைவர் பட்ட ஆய்வாளர் ஆ.மணிகண்டன், தமிழ்நாடு திறந்தநிலை பல்கலைக்கழகத் தொல்லியல் முனைவர் பட்ட ஆய்வாளர் வே.ராஜகுரு ஆகியோர் புதிய செய்தி ஒன்றை வெளிக்கொண்டு வந்திருக்கிறார்கள்.
இதுகுறித்து அவர்கள் ’இந்து தமிழ்’ இணையதளப் பிரிவுக்கு அளித்த பேட்டியில் கூறியதாவது:
”கந்து (கல்தூண்) கல்வெட்டில் ‘ஏகன் ஆதன் கோட்டம்’ என்று எழுதப்பட்டு இருப்பதை, ‘ஏகன் ஆதன் என்பவரின் கோட்டம்’ என்று பொருள் கொள்ளலாம். கல்வெட்டில் கூறப்பட்டுள்ள ‘ஏகன் ஆதன்’ என்பவர், இந்த ஊரில் உள்ள மிகப் பழமையான குருகுலத்தின் முதல் சித்தராகக் கருதப்படுகிறார்.
‘கோட்டம்’ என்ற சொல்லுக்குக் ‘கோவில்’ என்பது பொருள். புறநானூறு 299-ம் பாடலில் ‘முருகன் கோட்டம்’ குறிப்பிடப் படுகிறது. தமிழர்களின் இறை வழிபாட்டில் ‘கந்து’ வழிபாடு மிகப் பழமையானது. ‘கல் தூண்’ என்ற சொல்லே ‘கந்து’ எனச் சுருங்கியுள்ளது.
பழமையான கந்து வழிபாடு, பின்னர் லிங்க வழிபாடாக மாறியுள்ளதற்கு இக்கல்வெட்டும் கந்துவும் சான்றாக உள்ளன.
கீழடி, கொடுமணல், அரிக்கமேடு உள்ளிட்ட தமிழ்நாட்டின் பல பகுதிகளில் நடந்த அகழ்வாய்வுகளில் கிடைத்த பானை ஓடுகளில் ‘ஆதன்’ என்ற சொல் பயின்று வருகிறது. இதன் மூலம் குழுவின் தலைவர், மன்னன் இவர்களோடு கலைகளைக் கற்றுக்கொடுத்த சித்தரும், ஆதன் என அழைக்கப்பட்டிருப்பது உறுதியாகிறது.
இக்கல்வெட்டில் சொல்லப்பட்ட ‘ஏகன் ஆதன் கோட்டம்’ என்பது பின்னாளில் ‘ஏகநாதன் பள்ளிப்படை’ என்றும், பிறகு ‘ஏகநாதர் திருக்கோயில்’ என்றும் மாறியிருக்கிறது.
தமிழ் இலக்கணப் புணர்ச்சி விதியின்படி ஏகன் ஆதன் என்பது ஏகனாதன் என்றாகி பின்னாளில் ஏகநாதன் என்றானது என்பதைப் புரிந்துகொள்ள முடிகிறது.
இதே அடிப்படையில் தமிழகத்தில் அமைந்திருக்கும் பிற கோயில் இறைவனின் பெயர்களை ஒப்புமை செய்யும்போது அதில் பழங்காலத் தமிழ்ச் சொற்களோடு ‘ஆதன்’ என்ற சொல் இணைந்து (னாதன்) ‘நாதன்’ என்ற சொல்லாகத் திரிபடைந்திருப்பதை அறியலாம். ‘சொக்கன் ஆதன்’ என்ற மதுரையை ஆண்ட மன்னனின் பெயர்தான் ‘சொக்கநாதன்’ என ஆகியிருக்கிறது.
இதேபோல் ‘நாகன் ஆதன்’ என்ற பெயர் நாகநாதன் என்றும், ‘கயிலாயன் ஆதன்’ கயிலாயநாதன் என்றும், ‘ராமன் ஆதன்’ ராமநாதன் என்றும் நிறுவலாம். இந்தக் கல்வெட்டை அடிப்படையாகக் கொண்டு கோயில்களின் நாதன் என்ற சொல்லாடல் ஆதன் என்ற சொல்லிலிருந்து பிறந்தது என நிறுவலாம்.
தமிழ்ச் சொற்கள் எவ்வாறு பிற மொழிகளில் உள்வாங்கிக் கொள்ளப்பட்டன என்பதற்கான சான்றாக இக்கல்வெட்டு அமைந்திருப்பது தமிழ் மொழி வரலாற்றில் மிக முக்கிய மைல்கல் ஆகும். ‘ஆதன்’ என்று பெயரிடும் வழக்கம் சேரர்களிடையேயும், பாண்டியர்களிடையேயும் இருந்துள்ளது. உதாரணமாக, ‘சேரல் ஆதன்’ சேரலாதன் என்றும், ‘வாழி ஆதன்’ வாழியாதன் என்றும், ‘ஆதன் உங்கன்’ ஆதனுங்கன் என்றும் வழங்கி வந்துள்ளதைச் சான்றாகக் கொள்ளலாம்.
இப்படியாக இந்திய மொழியியல் வரலாற்றில் இக்கல்வெட்டு குறிப்பிடத்தகுந்த இடத்தைப் பிடிப்பதோடு, மனித வர்க்கவியல் ஆய்விலும் ஒரு சிறந்த பண்பாட்டுத் தொடர்ச்சி கொண்ட குருகுல நிறுவனத்தின் சித்தர் வழிக் கல்வி கற்கும் முறைக்கும் புதிய சான்றுகளைத் தரும் என்பதில் ஐயமில்லை. குருகுலக் கல்வி முறை தமிழ்நாட்டில் மிகப் பழங்காலம் முதல் இயங்கி வந்திருப்பதையும், குருகுலக் கல்வி அளித்த சித்தர்கள் தெய்வமாக வணங்கப்பட்டு வந்துள்ளதையும் இதன் மூலம் அறிய முடிகிறது’’.
இவ்வாறு அவர்கள் கூறினர். – கே.கே.மகேஷ் நன்றி-இந்து தமிழ் திசை
மலர் என்றால் நம் நினைவுக்கு வருவது வண்ணம், வாசம், மென்மை, அழகு … இப்படி அடுக்கிக்கொண்டே போகலாம். அதேபோல மலர்கள் என்பது ஆன்மிகத்தில் முக்கியமான அர்ப்பணிப்பாக போற்றப்படுகிறது. மலர்களை உள்ளன்போடு அர்ப்பணித்து அர்ச்சனை செய்வது இறைவனுக்கு மிகவும் பிரியமானது. இறைவனின் அருளை நமக்குப் பெற்றுத் தரும்.
ஆனால், இப்படி நாம் அர்ப்பணிக்கும் மலர்களில்கூட சில நியதிகள் உள்ளன. சில மலர்கள் கடவுளுக்கு உகந்தவை என்றும் சில மலர்கள் கடவுளுக்கு உகந்தவை அல்ல என்றும் சொல்லப்பட்டு உள்ளது. காலம்காலமாக நம் முன்னோர்களால் கடைப்பிடிக்கப்பட்டது. எந்த மலரை எந்த தெய்வத்துக்கு அர்ப்பணிக்கக்கூடாது என்பதை அறிந்துகொள்வோம்.
விநாயகர்
பொதுவாக விநாயகருக்கு துளசியால் அர்ச்சனை செய்யக்கூடாது என்பார்கள். ஆனால் சதுர்த்தியில் மட்டும் விநாயகருக்கு துளசியால் அர்ச்சனை செய்யும் வழக்கம் உண்டு.
விஷ்ணு
விஷ்ணுவுக்கு ஊமத்தம்பூ, எருக்கம்பூ ஆகியவற்றால் அர்ச்சனை செய்யக்கூடாது.
சிவன் சிவபெருமானை தாழம்பூவினால் அர்ச்சிக்கக் கூடாது. ஆனால் சிவராத்திரி தினத்தில் சிவனாருக்கு தாழம்பூவும் அணிவிப்பது உண்டு.
உணவை நல்லமுறையில் சமைப்பது எந்த அளவுக்கு முக்கியமோ, அவ்வளவு முக்கியம் அவ்வுணவு தூய்மையான மனதுடன் செய்ய வேண்டும் என்பதும் ஆகும்.
சமையல் செய்பவரின் மனோபாவமும் அவர் செய்யும் உணவில் கலந்து விடுவது இயற்கையே. சமைப்பவர் நல்ல குணமும், ஒழுக்கமும் கொண்டவராக இருக்க வேண்டும். மிகவும் தூய்மையை விரும்புபவர்கள் நிச்சயமாக தங்கள் தேவைகளை தாங்களே நிறைவேற்றிக் கொள்ள வேண்டும் என்று முற்காலத்தில் நம் முன்னோர்கள் நெறிமுறைகளை ஏற்படுத்தி இருக்கிறார்கள்.
நாம் நமக்காக சமைக்கும்போது அதை சாதம் என்று அழைக்கிறோம். அதே உணவினை ஆண்டவனுக்கு படைத்த பின் மீண்டும் நம்மிடம் கொண்டுவரும்போது பிரசாதமாகி விடுகிறது.
“பிர’ என்றால் “கடவுள் தன்மை’. உணவு என்பது மட்டுமல்ல, கடவுளுக்குப் படைக்கும் எந்தப்பொருளும், மேலும் புனிதம் பெற்று நம் மனதைத் தூய்மைப்படுத்துகிறது.
கடவுளுக்குப் படைக்கப்பட்ட உணவினால்(பிரசாதத்தினால்) நம் உணர்வுகள் மேன்மைபெற்று வாழ்வு அர்ததமுள்ளதாக
மூலவர் ரங்கநாதர் சந்நதிக்குப் பக்கத்தில் கல்வித் தெய்வங்களான சரஸ்வதி மற்றும் ஹயக்ரீவர் இருவரும் தனித்தனியே கோயில் கொண்டிருக்கிறார்கள். சமீப சில மாதங்களாகத்தான் இந்த தரிசனம் பக்தர்களுக்குக் கிடைத்திருக்கிறது என்கிறார்கள். இதற்குக் காரணமானவர், வாகன மண்டபத்தை, பொது மக்கள் மண்டபமாக்கி, அங்கிருந்து பக்தர்கள், வைகுண்ட ஏகாதசி தினத்தன்று ரத்ன அங்கியோடு உலா வரும் ரங்கனை தரிசிக்க வழிசெய்து கொடுத்தாரே, அதே ‘ஸ்ரீரங்கத்து ராமானுஜரான’ ஜெயராமன்தான்.
அதோடு, மாதக் கணக்கில் திறக்கப்படாதிருந்த பல அறைகளை இவர் திறந்து பார்த்து, அவற்றுக்குள்ளிருந்த பொருட்களுக்கு விடுதலை கொடுத்ததாகவும் சொல்கிறார்கள். அதாவது அரங்கனுக்கு பக்தர்களால் சமர்ப்பிக்கப்பட்ட வஸ்திரங்கள் மற்றும் பிற பொருள் காணிக்கைகள் எல்லாம் அங்கே குவிந்திருந்தன என்றும் அவற்றை ஜெயராமன் வெளியே எடுத்து, பொது ஏலத்தில் விட்டு, லட்சக்கணக்கான ரூபாய் வருமானத்தை கோயிலுக்கு ஈட்டிக் கொடுத்திருக்கிறார் என்றும் புகழ்கிறார்கள். பணி ஓய்வு பெற்றுவிட்ட இவருக்கு அடுத்தபடியாக பொறுப்பேற்க வருபவர்களும் இவரைப் போலவே கோயில் மற்றும் பக்தர்கள் நலனுக்காக மட்டுமே உழைக்கக்கூடியவர்களாக இருப்பார்கள், அரங்கன் அதற்கு ஆசியளிப்பார் என்றும் எதிர்பார்க்கிறார்கள்.
சரி, இப்போது அரங்கனை தரிசிக்கச் செல்வோம். பள்ளிகொண்ட இந்தப் பெருமாளைப் பற்றிப் பிறர் சொல்லக் கேட்டவர்கள், பல புத்தகங்களில் படித்தவர்கள் யாரேனும் முதல்முறையாக அரங்கனை தரிசிப்பார்கள் என்றால், நீண்டு, நெடுங்கிடையாய், பிரமாண்ட வடிவத்தில் அவரை எதிர்பார்க்கக்கூடும். ஆனால், 15 அடி நீளத்தில் அவர் சயனித்திருப்பதைப் பார்த்து சற்றே ஏமாற்றமடையவும் கூடும். ஆனால் 180 டிகிரியில் அரைவட்டப் பார்வையில் பெருமாளை முழுமையாகப் பார்க்க முடிகிற சந்தோஷம், அந்த ஏமாற்றத்தை விரட்டிவிடும்.
திருவனந்தபுரத்தில் உள்ளதுபோல மூன்று வாயில்களின் வழியே மூன்று பகுதிகளாக அனந்தபத்மநாப சுவாமியை தரிசிப்பது ஒரு சந்தோஷம் என்றால், இங்கே, இப்படி ஒரே பார்வையில் அவரை முழுமையாகக் காணக் கிடைப்பது, கொடுத்து வைத்த புண்ணிய பலன் என்றுதான் சொல்ல வேண்டும். இக்ஷ்வாகு வம்சத்தாரால், குறிப்பாக ஸ்ரீராமனால் வணங்கப்பட்ட தெய்வம் என்ற புராண உண்மை விஸ்வரூபமாக மனசுக்குள் ஓங்கி நிற்க, நம் பார்வைக்குள்ளும் அடங்காத பிரமாண்டமாகத்தான் இந்த அரங்கன் தோன்றுகிறார்.
அர்ச்சகர் காட்டும் தீபாராதனை ஒளியில் ஆதிசேஷன் குடைபிடிக்க, அதன் தலைகளுக்கடியில் தன் சிரசைக் கிடத்தி, மலர்ந்த முகம், திருநாபி அதிலிருந்து எழுந்தருளும் பிரம்மன், இடை, மேற்கால்கள், கணுக்கால்களை அலங்கரிக்கும் அழகிய கொலுசுகள், பாதங்கள் என்று முழுநீள தரிசனம் நம் மனதை நிறைவிக்கிறது. அந்நியரால் இந்த மூலவருக்கு ஏதேனும் ஆபத்து வந்துவிடுமோ என்று பயந்துதான் இவர் கருவறை முன் சுவர் எழுப்பி மறைத்திருக்கிறார்கள் என்ற சரித்திரச் சம்பவம் நினைவுக்கு வருகிறது. கூடவே திருமங்கையாழ்வாரின் பாடல்களில் ஒன்றும் நினைவில் மலர்கிறது:
இரும்பனன் றுண்ட நீரும் போதருங் கொள்க, என்றன் அரும்பிணி பாவ மெல்லாம் அகன்றன என்னை விட்டு சுரும்பமர் சோலை சூழ்ந்த அரங்கமா கோயில் கொண்ட கரும்பினைக் கண்டு கொண்டென் கண்ணினை களிக்கு மாறே
‘மெல்லிசையாய் வண்டுகள் எந்நேரமும் ரீங்கரிக்கும் வனப்புமிகு சோலைகள் சூழ, அரங்கத்தில் ஆனந்தமாகப் பள்ளிகொண்டிருக்கும் எம் பெருமான், கரும்பைப்போல இனிப்பானவன். இந்தப் பேரருளைக் கண்டவுடனேயே, சூடான இரும்பில் பட்ட நீர்த்துளியானது எப்படி அப்போதே ஆவியாகி மறைகிறதோ, அதுபோல என் பாவமெல்லாம் என்னைவிட்டு அக்கணமே நீங்கிவிட்டது’ என்று அனுபவித்து நெகிழ்கிறார், திருமங்கையாழ்வார். திருமால் திருத்தொண்டே தன் பிறப்பின் நோக்கம் என்ற வகையில், அவனன்றி வேறு சிந்தனையின்றி வாழ்ந்த இந்த ஆழ்வாரே, தன் பாவமெல்லாம் ஆவியாகிவிடுவதை உணர்கிறார் என்றால், நாமெல்லாம் எம்மாத்திரம்!
நம் பாவ-புண்ணிய விவரங்களை அவன் சந்நதி முன்னால் நம்மால் கணக்கிட்டுக்கொண்டிருக்க முடியாது என்றாலும் அவன் தரிசனம் கண்டு மெய்யுருகி, கண்களில் நீர் தளும்புவது மட்டும் நிச்சயம். உற்சவ விக்ரகம் என்பது வீதி உலா வரும் தெய்வம். தன்னை வந்து கோயிலில் தரிசிக்க முடியாத பக்தர்களின் பக்தி ஏக்கத்தைத் தீர்க்க பகவானே வீதி உலா வந்து, தன்னை தரிசிக்க வைத்து, அவர்களை சந்தோஷப்படுத்தும் முறை. ஆனால் இந்த அரங்கன் உற்சவ விக்ரகமோ, ஆக்கிரமிப்பாளர் மற்றும் ஆதிக்கம் செலுத்த விழைந்த பிற மதத்தினர் கண்களில் படாமல் இருப்பதற்காக ஒளித்து, ஒளித்து ஊர், ஊராக எடுத்துச் செல்லப்பட்டவர்.
இப்படி எல்லா தடைகளையும் மீறி, பல வருடங்கள் சொந்த மண்ணைவிட்டு வெவ்வேறு பகுதிகளுக்குச் சென்று, பக்தர்கள், அடியவர்களின் அன்பாலும் பக்தியாலும் பாதுகாக்கப்பட்டு, தன் வீட்டிற்கே திரும்பி வந்து, தன்னை தரிசிக்க வரும் பக்தர்களுக்கு ஆறுதலும் ஆசியும் வழங்கிக்கொண்டிருக்கிறார். மூலவரின் சுதை உருவம், புனுகு சட்டம் என்ற விசேஷ தைலத்தால் மெருகு கொண்டு பளபளக்கிறது. ஆண்டுக்கு இரண்டு முறை இவருக்கு இவ்வாறு தைலகாப்பு நடைபெறுவதாகச் சொல்கிறார்கள். ஆனி மாதம் கேட்டை நட்சத்திர நாளன்று பெரிய திருமஞ்சனம் நடைபெறும்; ஆவணி மாத திருப்பவித்ர திருநாளின்போது இன்னொரு திருமஞ்சனம்.
இந்த இரு நாட்களிலும் பெருமாளின் மேனி முழுவதும் புனுகுத் தைலம் பூசுகிறார்கள். பெரிய திருமஞ்சன நாளிலிருந்து 45 நாட்களுக்கும் திருப்பவித்திர நாளிலிருந்து 45 நாட்களுக்கும் பெருமாளின் திருவடியை தரிசிக்க இயலாது என்கிறார்கள். மற்ற நாட்களில் கொலுசு அணிசெய்ய அரங்கனின் திருப்பாதம் நம் சரணாகதியை ஏற்றுக்கொள்கிறது. அரங்கனுக்கு தினமும் 33 வகை உணவுப் பொருட்கள் நிவேதனம் செய்யப்படுகின்றன என்று தகவல் கிடைத்தது. தேங்காய்த் துருவலில் வாழைப்பழம் கலந்து செய்யப்பட்ட ஒரு நிவேதனப் பொருள் இப்போது இந்தப் பட்டியலில் இல்லை என்கிறார்கள்.
அதாவது கிராமங்களிலிருந்து வரும் பக்தர்கள் தம் தோட்டத்தில் விளைந்த தேங்காய் மற்றும் வாழைப்பழங்களைக் கொண்டு வந்து, கோயிலில் அமர்ந்து தேங்காயை உடைத்து, துருவி, பழத்தை உரித்துக் கலந்து அரங்கனுக்குப் படைப்பார்களாம்! ஏழை, பாழைகளின் பக்திக்கும் ரங்கன் இவ்வாறு மதிப்புக் கொடுப்பது, ஸ்ரீராமானுஜர் வகுத்துத் தந்த ஒழுங்குமுறைதான் என்கிறார்கள். கருவறைக்கு முன் பவித்ர மண்டபத்தில் அரங்கனை நோக்கியபடி ஆஞ்சநேயர் சந்நதி கொண்டிருக்கிறார். பெருமாளுக்கு திருமஞ்சன கைங்கரியம் செய்வதான பக்தர்களின் வேண்டுதல், இந்த ஆஞ்சநேயருக்கு திருமஞ்சனம் செய்வதன் மூலம் நிறைவேற்றப்படுகிறது. கருவறை மண்டபத்தில் ஒரு தூணில், விஷ்ணு துர்க்கை அழகுற தரிசனம் தருகிறாள். அன்னைக்குப் பட்டு உடுத்தி, அலங்காரம் செய்திருக்கிறார்கள். பக்தர்களின் பிரார்த்தனை இங்கே சிறுசிறு அகல் விளக்குகளாக, மலர்களாக வெளிப்படுகிறது.
மூலவர் சந்நதிக்குப் பின்னால் ஒரு கிணறு இருக்கிறது. கோடைகாலத்தில் இந்தக் கிணற்றிலிருந்து நீர் இறைத்து, சந்நதியின் பின்சுவரில் இருக்கும் துவாரம் வழியாக உள்ளே கொட்டுவார்கள்; இந்த நீர் அரங்கனை சூழ்ந்துகொண்டு கோடை வெம்மை தாக்காமல் அவரைக் குளிர்விக்கும். பிறகு நடு இரவில், அதே பின் சுவர் வழியாக அந்த நீரை வெளியேற்றுவார்கள். இவ்வாறு வெளியே வரும் நீர் ஒரு சிறு அருவிபோல விழ, அதனடியில் அமர்ந்து பக்தர்கள் குளிக்கவும் செய்கிறார்கள் என்றும் ஒரு தகவல் கிடைத்தது. ஆனால் இந்த நீராடலுக்கு, கோடை காலத்தில் குறிப்பிட்ட சில நாட்களில் மட்டும்தான் அனுமதி என்றும் சொல்கிறார்கள்.
சந்நதியைச் சுற்றி வந்தால் மேலே அண்ணாந்து பார்த்து தங்க விமானத்தை தரிசிக்கலாம். பளபளவென்று மின்னும் இந்த விமானத்தையும், அதனடியில் அரங்கனை நம் தரிசனத்துக்காக விட்டுச் சென்ற விபீஷணனுக்கு நன்றி சொல்ல மனம் விழைகிறது. அவனை அப்படி நிர்ப்பந்தித்த அரங்கனுக்கு விசேஷ நன்றி! தமிழகத்திலேயே மிக உயர்ந்த, 13 நிலைகள் கொண்ட கோபுரம் வழியாகவே கோயிலைவிட்டு வெளியே வரலாம். உள்ளே நுழையும்போது கண்ணில் படாத சில விஷயங்கள் இப்போது பட்டன. குறிப்பாக அந்த கோபுரத்தின் கீழ்த்திசை நிலைக்காலில் ஒரு சிற்பம். நீண்ட அங்கி, தோளில் துண்டு, கூப்பிய கரங்களுடன் காட்சியளிக்கும் அந்தச் சிற்பம், அந்த கோபுரத்தை மட்டுமல்ல, ஸ்ரீரங்கக் கோயிலின் பெருமையையும் தாங்கி நிற்கிறது.
அந்தச் சிலை, அப்பாவய்யங்கார் என்ற ‘ஸ்ரீகார்யம்’ என்ற, கோயிலின் மூத்த நிர்வாகியுடையது. கோபுரத்தில் சிலை வைக்குமளவுக்கு அவர் என்ன செய்தார்? கோயில் நன்மை கருதி அதிகபட்சமாக உயிர்த்தியாகமே செய்திருக்கிறார்! இந்த விவரத்தை, இந்த சிலைக்கு மேலே உள்ள கல்வெட்டு விவரிக்கிறது: ‘‘சுபமஸ்து. சௌமிய வருஷம், தை மாதம் நாலாந்தேதி, வெள்ளிக்கிழமை நாள் ஸ்ரீரங்கநாத சுவாமிக்குப் படித்தனம் ஒன்றும் நடக்காமல் மிகவும் அன்னியாயம் பண்ணுகையில் குடுக்க மாட்டாதே இந்த திருக்கோவிரத்தில் ஏறி விழுந்து இறந்த காலம் எடுத்த அழகிய மணவாளதாசன் ஸ்ரீகாரியம் அப்பாவய்யங்கார். இவருக்கு சுவாமி யெக்காளைகள், திருதேற் புறப்பாட்டு முதலான அதிய வரிசை பிரசாதித்தருளி பிரம்ம மேத சமஸ்காரம் பண்ணிவித்தருளி முழுப்படித்தனம் கொண்டருளினார். இப்படி நடந்த முழு படித்தனத்துக்கு விரோதம் பண்ணினவன் ரெங்கத் துரோகியாய் போகக் கடவன். அனுகூலம் பண்ணினவன் ஸ்ரீலட்சுமி பரிபூர்ண கடாட்ச பாக்கியஸ்தனாக இருக்கக் கடவன்….’’
இந்த அப்பாவய்யங்கார் மட்டுமல்ல, இதே கோயிலின் கிழக்கு கோபுரமான வெள்ளை கோபுரத்திலிருந்தும் இரண்டு ஜீயர்களும் பெரியாழ்வார் என்பவரும் கீழே குதித்து ரங்கனுக்காக உயிர் துறந்திருக்கிறார்கள் என்ற கூடுதல் தகவலும் கிடைத்தது. இவர்களுக்கும் கிழக்கு கோபுரத்தில் சிலைகள் வைக்கப்பட்டிருக்கின்றன. இப்படி கோபுரத்திலேறி தம் உடலைத் துறந்த (யுபேக்ஷித்த) இவர்களுக்கு அப்போதே கோயில் நிர்வாகம் மிக உயர்ந்த மரியாதை செய்திருக்கிறது. இப்படி உயிர் நீத்தவர்களுக்கு ‘பிரம்ம மேத ஸமஸ்காரம்’ செய்துவைத்திருக்கிறார்கள். அதாவது, வைகுண்டத்திலிருந்து வந்த பிரம்ம ரதத்தில் இவர்களுடைய ஆன்மாவை ஏற்றி, வைகுண்டத்துக்கே அனுப்பி வைக்கும் மரியாதை.
ஒரு தேர் வடிவில் பிரம்ம ரதத்தைத் தயாரித்து அதை கோயிலைச் சுற்றி நான்கு வீதிகள் வழியாக இழுத்து வந்து, இப்படி இறந்தோர் உடல்களை அந்த ரதத்தின் ஏற்றி வைத்து, ஊர்வலமாகச் செல்வார்கள். அப்போது கோயிலில் எக்காளம் ஊதப்படும். ஸ்ரீரங்கனின் பிரசாதமாக தீர்த்தம், பரிவட்டம், மாலை ஆகியன கோயிலிலிருந்து அளிக்கப்படும். மடைப்பள்ளியிலிருந்து கொண்டுவரப்படும் நெருப்பால் அவர்களுக்கு ஈமக்கிரியை முடித்து திருநாடு (வைகுண்டம்) எழுந்தருளச் செய்வார்கள்!
எத்தனை நாள், எத்தனை முறை ஸ்ரீரங்கம் கோயிலுக்கு வந்தாலும், திரும்பிப் போகும்போது இன்னும் ஏதோ ஓரிரு பகுதிகளை உள்ளே பார்க்க விட்டுப் போயிற்றோ என்ற சந்தேகமும் ஏக்கமும் எழுவது தவிர்க்க முடியாதது. அதாவது, இந்தக் கோயிலுக்குள் நுழைந்துவிட்டால், வெளியே போகவே மனம் விரும்பாது என்பதுதான் அந்த ஏக்கத்தின் உண்மையான பொருள்.
ஸ்ரீரங்கம் போய் அரங்கத்தானை தரிசனம் செய்யும்வரை கீழ்க்காணும் தியான ஸ்லோகத்தைச் சொல்லிக்கொண்டிருப்போம்:
ஸ்ரீரங்கே ரங்கநாதஹ பணிபதிசயநோ தக்ஷிணாம் வீக்ஷமாணஹ க்யாதம் சீதாம்சு தீர்த்தம் ப்ரணவபரிணதம் தத்விமானம் ச திவ்யம் ஆத்யம் வ்யக்தம் ஸ்வயம் ச ஸ்தலமதி சுபதம் நாயகீ ரங்கபூர்வா பூமேர் வைகுண்ட மேதத் ஜகதி விஜயதே ஸஹ்யஜேந்து ப்ரஸன்னஹ பொதுப் பொருள்: திருவரங்கத்தில் ஆதிசேஷன் மேல் பள்ளி கொண்ட கோலத்தில் திகழும் ரங்கநாதா நமஸ்காரம். தென்திசை நோக்கும் பெருமாளே, புகழ் மிகுந்ததும் குளிர்ந்தும் விளங்குகின்ற சந்திர புஷ்கரணிக் கரையில் சேவை சாதிப்பவரே நமஸ்காரம். சிறந்த பிரணவாகார விமானத்தின் கீழ் தானாகத் தோன்றி, இத்திவ்ய தேசத்தைப் புனிதப்படுத்திய, அரங்கநாயகித் தாயார் சமேத பெருமாளே, நமஸ்காரம். இந்தத் திருவரங்கத்தை பூலோகத்து வைகுந்தமாக்கிய அண்ணலே நமஸ்காரம். பிரபுசங்கர்
.jpg)
.jpg)
