மாங்காடு திருத்தலம் சென்னையை அடுத்துள்ள பூந்தமல்லிக்கும் குன்றத்தூருக்கும் இடையில் உள்ளது.
காஞ்சி காமாட்சி, காசி விசாலாட்சி, மதுரை மீனாட்சி என்று அகிலமெல்லாம் போற்றிப் புகழ்வது போன்றே மாங்காடு காமாட்சியம்மன் கோயிலும் பிரசித்தி பெற்றதாகும்.
இத்தலத்தைச் சுற்றிலும் வடவத்தீஸ்வரன் கோயில், அறுபத்து மூன்று நாயன்மார்களில் ஒருவரான மூர்க்க நாயனார் அவதரித்த திருவேற்காடும், கீர்த்தனைகள் பல பாடி புகழ் பெற்ற சுந்தரரேசுவரின் கோயில் உள்ள கோவூரும், சேக்கிழார் அவதரித்த குன்றத்தூரும் வேறு பல தலங்களும் மாங்காட்டைச் சுற்றி அமைந்துள்ளன.
இத்தலத்திற்கு ஆம்ராரண்யம், சூதவனம், மாலை என்ற திருப்பெயர்களும் உண்டு. இங்கு கோயில் கொண்டு அருள் வழங்கும் அன்னையின் பெயர். ஆதி காமாட்சியென்றும் தபசு காமாட்சி என்ற பெயரும் பெற்று விளங்குகிறாள்.
இத்தலம் பல நூற்றாண்டுகளுக்கு முன்பாக தோன்றிய பழைமை வாய்ந்த தலமாகும். காஞ்சியில் திருத்தலம் தோன்றுவதற்கு முன்பாகவே இத்தலம் தோன்றி விட்டது.
இத்திருக்கோயிலில் அர்த்த மேரு பிரதிட்டை செய்யப்பட்டுள்ளது. இந்த அர்த்தமேரு, ஸ்ரீ சக்கர எந்திரம் சந்தனம், அகில், பச்சைக் கற்பூரம், குங்குமப்பூ, கோரோசனம், சிலாஜித், ஜடா மஞ்சீ, கச்சோலம் போன்ற எட்டு வகையான வாசனைப் பொருள்களால் உருவாக்கப்பட்டுள்ளது. இந்த அர்த்தமேருவிலேயே அன்னை வாசம் செய்கின்றாள்.
இத்தலத்தில் தான் பார்க்கவ முனிவரும், மார்க்கண்டேய முனிவரும் கடுந்தவம் புரிந்து பேறு பெற்றனர். ஒருசமயம் திருக்கயிலையில் பரமேஸ்வரனும், பார்வதியும் கண்ணாமூச்சி விளையாட ஆவலுற்றனர்.
அச்சமயத்தில் இறைவனை சூரிய, சந்திரரின் திருநயனங்கள் என்று கூறுகிறார்களே, அவற்றை மூடினால் என்னவாகும் என்றெண்ணிய உமாதேவி இறைவன் திருநயனங்களை தம் திருக்கரங்களால் மூடினார்.
கண்களை பொத்திய மாத்திரத்தில் உலகமே இருள் சூழ்ந்தது. உயிர்கள் அனைத்தும் சுவாசிக்க முடியாமல் திணறின. அது கண்ட இறைவன் வெகுண்டெழுந்து, உமாதேவியாரை நோக்கி “பூவுலகில் அவதரித்து ஏகாம்பரம் என்றழைக்கப்படும் ஒற்றை மரத்தடியின் கீழ் கடுந்தவம் புரிந்து எம்மை வந்து அடைவாயாக என்று உத்தரவிட்டார்.
இறைவனது உத்தரவினை ஏற்றுக் கொண்ட அன்னை உமாதேவி இம்மாங்காடுத் தலம் வந்தடைந்து ஐந்தணல் வளர்த்து, பஞ்சாட்சரனை நினைந்து கடுந்தவம் புரிந்தாள்; அதன் பின்னர் கச்சியம்பதி சென்றடைந்து கம்பநதிக் கரையில் சிவ பூசை புரிந்து, தவத்தை மேம்படசெய்து முடித்து மீண்டும் இறைவனை வந்தடைந்தாள் என்பது வரலாறு.
திருக்கடையூரில் வாழ்ந்து வந்த சுப்ரமணியன் இசையிலும், பாடல் இயற்றுவதிலும் புலமை பெற்றிருந்தார்.காவிரிக் கரையில் உள்ள புகழ்பெற்ற சிவாலயங்களில் ஒன்றான திருக்கடையூர் அபிராமிவல்லி உடனுறை அமிர்தகடேஸ்வரர் கோவிலில், அம்பிகையை வழிபட்டு அனைத்தும் அன்னைதான் என்று வழிபட்டு வந்தார்.
எந்நேரமும், அபிராமிவல்லியின் மீது தீவிர பக்தி கொண்டு, நிலா போல் ஒளிவீசும் அம்பிகையின் முக அழகிலேயே எப்போதும் லயித்திருப்பார். சுப்ரமணியன் அபிராமிவல்லி மீது கொண்டிருந்த பக்தியையும் தெய்வீக நிலையையும் மற்றவர்களால் புரிந்துகொள்ள முடியவில்லை.
அவரை பித்தன் என்றும், போக்கிரி என்றும் கிறுக்கன் என்றும் வசை பாடி தூற்ற ஆரம்பித்தனர். ஆனால் சுப்ரமணியன் எதைப் பற்றியும் கண்டு கொள்ளவில்லை. அம்பிகையை துதிப்பதும், அவளைப் பற்றிய துதிகளை இயற்றி பாடுவதுமாகவே இருந்தார்.
நாள்தோறும், கோவிலுக்கு வந்து அன்றைய திதியை கூறுவார். கூடவே அந்தந்த திதிகளுக்கு ஏற்றவாறு அம்பிகைக்கான வழிபாட்டு நியமங்களையும் ஏற்பாடு செய்வதுமாகவே இருந்து வந்தார். இவரின் புகழை உலகறியச் செய்ய திருவுளம் கொண்டாள் அம்பிகை ஸ்ரீஅபிராமிவல்லி தாயார்.
அதற்கான நாளும் வெகு சீக்கிரத்திலேயே வந்துவிட்டது. அந்த சமயத்தில், தஞ்சை பகுதியை ஆண்டு வந்த முதலாம் சரபோஜி மன்னர் (கி.பி 1675-1728) இந்து மதத்தின் மீது தீவிர பற்றும் அதீத தெய்வ நம்பிக்கையும் கொண்டவர்.
அவர் ஒரு தை அமாவாசை தினத்தன்று, காவிரி சங்கமத்தில் நீராட எண்ணி தன்னுடைய படை பரிவாரங்களுடன் பூம்புகார் எனப்படும் காவிரிப்பூம் பட்டினம் சென்று தன்னுடைய நேர்த்திக் கடனை நிறைவு செய்த பின்னர், அருகிலுள்ள திருக்கடையூரில் அருள்பாலித்து வரும் அபிராமிவல்லி உடனுறை ஸ்ரீ அமிர்தகடேஸ்வரரை தரிசனம் செய்ய வேண்டும் என்று ஆவல் கொண்டார்.
சரபோஜி மன்னர் திருக்கடையூர் கோவிலுக்குள் நுழைந்து போது, அங்கிருந்து மக்கள் அனைவரும், மன்னரை போற்றி வணங்கி வழிவிட்டு நின்றனர். ஆனால், சுப்ரமணியர் அபிராமிவல்லியின் கருவறைக்கு முன்பு உட்கார்ந்து கொண்டு, யோக நிலையில் ஒளிமயமான அபிராமிவல்லியின் திருவருளை உணர்ந்து, அந்த ஆனந்தத்திலேயே திளைத்திருந்தார்.
மன்னர் வருவதைப் பற்றி சிறிதும் கவலைப்படவில்லை அபிராமி பட்டர். இதைப்பார்த்து ஆச்சரியப்பட்டார் மன்னர். சுப்ரமணியரை பார்த்து ஆச்சரியப்பட்டு, அருகில் இருந்தவர்களிடம், இவர் யார் என்று கேட்டார்.
அருகில் இருந்தவர்கள், சுப்ரமணியரை, இவர் ஒரு பித்தர் தம் குல ஆச்சார அனுஷ்டானங்களை எல்லாம் விட்டுவிட்டு, ஏதோ ஒரு துர்தேவதையை வழிபடுபவர் என்று போட்டுக் கொடுத்தனர்.
சரபோஜி மன்னருக்கோ சுப்ரமணியரின் தோற்றமும், அவர் முகத்தில் தோன்றிய வசீகரம் பிடித்து விட்டது. அவரிடம் பேச்சு கொடுத்து, அவரின் உள்ளுணர்வை தெரிந்து கொள்ள விரும்பினார். அவரிடம், பட்டரே, இன்றைக்கு என்ன திதி தெரியுமா? என்று கேட்டார். சுப்ரமணியனோ, அபிராமிவல்லியின் அருள்மணம் கமலும் தெய்வீக தோற்றத்தை மனதில் நிறுத்தி, ஆனந்தமாக கண்டு பரவச நிலையில் இருந்ததால், வாய் குழறி, இன்றைக்கு பூரண பவுர்ணமி திதி என்று சொன்னார்.
சுப்ரமணிய பட்டர் சொன்ன பதிலைக் கேட்ட சரபோஜி மன்னர், ஆச்சரியப் பட்டார். அப்படியானல், இன்று இரவு வானில் முழு நிலவு உதிக்குமோ? என்று கேட்டார். காரணம், அன்று தை அமாவாசை திதியாகும். அதை நினைத்தே மன்னர் அப்படி கேட்டார்.
ஆனால், சுப்ரமணிய பட்டரோ, எதைப் பற்றியும் யோசிக்காமல் நிச்சயம் வரும் என்று கண் மூடிய நிலையிலேயே கூறினார். மன்னருக்கு கோபம் பொத்துக்கொண்டு வந்தது. அப்படியானால், இன்று இரவு வானில் பூரண நிலவு உதிக்காவிட்டால், நிச்சயம் உனக்கு மரண தண்டனை, இது அரச கட்டளை என்று சொல்லிவிட்டு போய்விட்டார்.
அரசரும் அவருடைய பரிவாரங்களும் சென்ற பின்னரே, சுப்ரமணிய பட்டருக்கு சுயநினைவு வந்தது. உடனே அருகில் இருந்தவர்களிடம் நடந்ததைக் கேட்டு, கவலைப்பட்டார். ஏற்கனவே, மற்றவர்கள் தன்னை பித்தன், கோமாளி, கிறுக்கன் என்று சொல்லி எள்ளி நகையாடுகின்றனர்.
இப்போது, தான் அமாவாசை திதியை மாற்றி பவுர்ணமி திதி என்று சொன்னதால், அவர்கள் சொன்னது உண்மையாகிவிடுமே என்று கவலைப் பட்டார். இந்த தவறிலிருந்து தன்னை அந்த அபிராமிவல்லி தாயார் தான் காத்தருளவேண்டும் என்று கண்ணீர் மல்க வேண்டிக்கொண்டார்.
அபிராமிவல்லித் தாயார் சன்னதி முன்பாக ஒரு ஆழமான குழியை வெட்டினார் சுப்ரமணிய பட்டர். அதில் விறகுகளை அடுக்கி தீ மூட்டினார். அந்த குழிக்கு மேல் ஒரு விட்டமும், நூறு கயிறுகளால் ஆன உறியையும் கட்டி, அதில் ஏறி அமர்ந்து கொண்டார். அந்த அபிராமிவல்லி தாயார் எனக்கு காட்சி கொடுத்து, ‘என்மேல் வழிந்த பழியை நீக்காவிட்டால், என் உயிரை மாய்ப்பேன்’ என்று சபதம் செய்தார்.
பிறகு, அபிராமிவல்லியை நினைத்து, உதிக்கின்ற செங்கதிர் உச்சித் திலகம் உணர்வுடையோர் மதிக்கின்ற மாணிக்கம் மாதுளம் போது மலர்கமலை என்று ஒவ்வொரு அந்தாதியாக பாட ஆரம்பித்து, ஒவ்வொரு கயிறாக அறுத்துக் கொண்டே வந்தார். மாலை நேரம் வந்த உடன், தை அமாவாசை திதியான அன்று உலகமே இருண்டு இருளில் மூழ்கத்தொடங்கியது.
ஆனால் அபிராமி அன்னையின் ஆசியால் நிச்சயம் நிலவு தோன்றும் என்று நம்பிக்யோடு தொடர்ந்து பாடிக்கொண்டே இருந்தார். சுப்ரமணிய பட்டர் 79ஆவது பாடலை பாடி முடித்த உடனேயே, அன்னை அபிராமிவல்லி அவருக்கு காட்சி கொடுத்தாள். தன் காதில் அணிந்திருந்த கம்மலை கழற்றி வான் வெளியில் வீசி எறிந்தாள். அந்த கம்மல் வானில் மிதந்து பலகோடி நிலாக்கள் ஒன்று கூடியது போல் ஒளியை பொழிந்தது.
அன்னை அபிராமி, சுப்ரமணிய பட்டரிடம், நீ வாய் தவறி மன்னனிடம் கூறிய சொல்லையும் உண்மையே என நிரூபித்தேன், நீ தொடங்கிய அந்தாதியை தொடர்ந்து பாடு என்றாள். அபிராமிவல்லியின் அருள் பெற்ற பட்டர் பரவசப்பட்டு, தன்னுடைய அநுபூதி நிலையை வெளிப்படுத்தும் அபிராமி அந்தாதி பாடல்களை பாடி நிறைவு செய்தார்.
சரபோஜி மன்னரும், பட்டரின் உறுதியான பக்தியைக் கண்டு மகிழ்ந்தார். பட்டரை பித்தன் என்றும் கிறுக்கன் என்றும் அதுவரை கூறியவர்கள், அவரிடம் மன்னிப்பு கேட்டனர்.
அன்று முதல் சுப்ரமணியர், அபிராமிபட்டர் என்று அழைக்க ஆரம்பித்தனர். சரபோஜி மன்னரும், அபிராமிபட்டரின் பக்தியைக் கண்டு மெச்சியதோடு, ஏராளமான பரிசுகளையும் மானியத்தையும் அளித்தார். மானியம் அளித்ததற்கான பட்டயம் இன்றும் அபிராமிபட்டரின் வாரிசுகளிடம் உள்ளது குறிப்பிடத்தக்கது.
இந்த அதிசயம் நிகழ்ந்த நாள் தை அமாவாசை தினம் என்பதால் இன்றைக்கும் திருக்கடையூர் அபிராமி அன்னை ஆலயத்தில் தை அமாவாசை தினத்தில் அபிராமி அந்தாதி பாடப்படுகிறது. அன்றைய தினம் மாலையில் அபிராமி பட்டருக்காக வானத்தில் முழு நிலவு
ஐயா, நீர் பெரிய புலவர் என்று பேசிக் கொள்கிறார்களே. உம்மால் முருகனைப் புகழ்ந்து பாட முடியுமா?”
“முருகன் அருளால் முடியும். வேலில் தொடங்கவா? மயிலில் தொடங்கவா?” என்றார் காளமேகம்.
“வேலிலும் தொடங்க வேண்டாம். மயிலிலும் தொடங்க வேண்டாம். செருப்பில் தொடங்கி விளக்குமாறில் முடித்தால் போதும்” என்று குசும்பாகக் கூறிவிட்டார் போட்டிப் புலவர்.
என்ன கொடுமை? இறைவனை, முத்தமிழ் முதல்வனை, செந்தமிழ் தெய்வத்தை, வெல்வேல் அழகனை, கருணைக் கடவுளை, கண்கவர் காளையை, முருகனைப் பாடும் போது செருப்பு என்று தொடங்கி விளக்குமாறு என்று முடிப்பதா? தகுமா? முறையா?
அதைத் தகும் என்றும் முறை என்றும் மிகமிக அழகாக நிரூபித்தார் காளமேகம்.
செருப்புக்கு வீரர்களை சென்றுழக்கும் வேலன்
பொருப்புக்கு நாயகனை புல்ல- மருப்புக்கு
தண்தேன் பொழிந்த திரு தாமரைமேல்
வீற்றிருக்கும் வண்டே விளக்குமாறே
செரு என்றால் போர்க்களம். செருப்புக்கு என்றால் போர்க்களம் புகும் என்று பொருள்படும். அப்படி போர்க்களத்தில் புகுந்த வீரர்களை வெற்றி கொள்ளும் முருகனை அணைத்துக் கொள்ளத் துடிக்கிறது உள்ளம். குளிர்ந்த தேன் நிறைந்த தாமரை மலர் மேல் வீற்றிருக்கும் வண்டே, அந்த முருகன் இருக்கும் இடத்தை விளக்குமாறே உன்னைக் கேட்கிறேன்.
விளக்குமாறு என்பதற்கு விளக்கம் சொல்லுமாறு என்றும் பொருள் கொள்ளலாம் அல்லவா இப்படி செருப்பில் தொடங்கி விளக்குமாறில் முடிகின்றது இந்த முருகன் பாட்டு.
திருமுருகப் பெருமானுக்குரிய திருக்கோலங்கள் 16 என்று பொதுவாகச் சொல்லப்படுகிறது. திருமுருகனின் பெருமை கூறும் ‘ஸ்ரீ தத்துவநிதி’ என்ற நூலில் முருகப் பெருமான் 16 விதமான திருக்கோலங்கள் உடையவராகக் கூறப்பட்டுள்ளது. ‘குமார தந்திரம்’ என்ற நூலை அடிப்படையாகக் கொண்டுள்ள திருத்தணிகை புராணத்திலும் 16 திருக்கோலங்கள் பற்றிய விபரங்கள் உள்ளன. முருகனின் இந்த 16 வடிவங்களும் தம்மை வழிபட்டாருக்கு மிகவும் விசேஷமான பலன்களைத் தரக்கூடியவை.
ஞான சக்திதரர்
திருமுருகன் திருக்கோலங்களில் முதலாவது திருக்கோலம் ஞான சக்திதரர் என்பதாகும். ஒரு முகம், இரண்டு திருக்கரங்களும் உடைய திருவுருவம் இது. வலது கையில் சக்தி வேல் இருக்கும். பகைவரை அழிக்கும் தன்மை படைத்த இடது கை, தொடை மேல் அமைந்திருக்கும். இதுவே ஞான சக்திரர் திருக்கோலம். இவரது கையில் இருக்கும் வேல் மூன்று இலை கொண்டதாக அமைந்திருக்கும். அவை இச்சா சக்தி, கிரியா சக்தி, ஞான சக்தி என்ற முப்பெரும் சக்திகளைக் கொண்டதாகும். ஆறுபடை வீடுகளில் ஒன்றான திருத்தணியில் கோயில் கொண்டிருக்கும் திருக்கோலம் ஞானசக்திதரர் திருக்கோலமாகும். இவரை வழிபட்டு வந்தால், நினைத்த காரியங்கள் எல்லாம் தடையின்றி எளிதில் நிறைவேறும் என்பர்.
கந்த சாமி
திருமுருகப் பெருமானின் அருட் திருக்கோலங்களில் இரண்டாவது திருக்கோலம் ஸ்கந்த மூர்த்தி எனும் கந்தசாமி திருக்கோலமாகும். ஒரு திருமுகம். இரண்டு கைகள், இடது கரத்தை இடுப்பில் ஊன்றியிருப்பார். கையில் தண்டாயுதமும், இடையில் கோவணமும் தரித்திருப்பார். முருகப் பெருமானின் திருநாமங்களில் கந்தன் என்ற பெயரால் பல அரிய நூல்கள் இயற்றப்பட்டுள்ளன. கந்த புராணம், கந்தர் அந்தாதி, கந்தர் அனுபூதி, கந்தர் அலங்காரம், கந்த சஷ்டி கவசம் என்பவை அவை. பல கடவுளர்களின் வலிமை ஒன்று சேர்ந்திருப்பதாலும், தண்டாயுதம் ஏந்தியிருப்பதாலும் முருகனை கந்தன் என்று அழைப்பார்கள். கந்தசாமி கோலம், பழனி ஆண்டவர் திருக்கோல வடிவமாகும். இவரை வழிபட்டால் அனைத்துக் காரியங்களும் விரைவில் நிறைவேறும்.
தேவசேனாபதி
திருமுருகனின் பதினாறு வடிவங்களில் மூன்றாவது வடிவம் தேவசேனாபதி வடிவமாகும். ஆறுமுகமும் பன்னிரு திருக்கரங்களும் கொண்ட அற்புத வடிவம் இது. இடது மடியில் தெய்வானையை அமர்த்தியிருக்கும் கோலம். இவரது திருவடிவத்தின் சிறப்பை திருத்தணிகைப் புராணம் அழகாக எடுத்துக் கூறுகிறது. இந்த ஆறுமுக தேவசேனாபதியை வழிபட்டால் மங்களகரமான வாழ்வு அமையும், எல்லா நலன்களும் எய்துவர் என்று புராணங்கள் கூறுகின்றன. சென்னிமலை முருகன் கோயிலில் கருவறைப் புறச்சுவரில் இந்த ஆறுமுக தேவசேனாபதி திருவுருவச் சிலை உள்ளது.
சுப்பிரமணியர்
திருமுருகனின் அருட் திருக்கோலங்களில் நான்காவது வடிவம் ‘சுப்பிரமணியர்’ ஆகும். வேதங்கள், சுப்பிரமணியம் என்ற நாமத்தின் பெருமையைப் புகழ்ந்து பேசுகின்றன. ஒரு முகமும் இரண்டு கரங்களும் உடையவர் சுப்பிரமணியர். இரு கரங்களில், ஒரு கை இடுப்பின் மீது ஊன்றிய நிலையில், மற்றொருகை அபயஹஸ்தமாக இருக்கும். இந்த வடிவத்தை ஆகமங்களும் சிற்பசாஸ்திரங்களும் விவரிக்கின்றன. எல்லா வகையான இன்பங்களையும் அளிக்கக் கூடியவர். திருவிடைக்கழி திருத்தலத்தில் உள்ள மூலவர் உருவம் சுப்பிரமணியர் திருவுருவமாகும்.
கஜவாகனர்
முருகன் என்றாலே மயில்தான் நினைவுக்கு வரும். மயில் வாகனனான அவன் ‘களிறு’ எனப்படும். யானையை வாகனமாகக் கொண்ட திருக்கோலம் உண்டு. இவரை ‘களிறு ஊர்திப் பெருமாள்’ என்றும் ‘கஜவாகனர்’ என்றும் இந்தக் கோலத்தைச் சொல்வார்கள். ஒரு முகமும் நான்கு கரங்களும் உடையவர். இடது கை ஒன்று கோழி ஏந்தியிருக்கும். இன்னொரு வரத முத்திரை காட்டும். மற்ற இருகரங்களில் வேலும் வாளும் ஏந்தியிருப்பார். யானை மீது அமர்ந்த திருக்கோலமிது. இது ஐந்தாவது திருக்கோலமாகும். இந்த அரிய திருவுருவம் திருமருகல், மேல்பாடி, சிதம்பரம் ஆகிய திருத்தலங்களில் உள்ளது. இவரை வழிபட்டால் எல்லா துன்பங்களும் விலகும் என்பர்.
சரவணபவர்
முருகப் பெருமானின் ஆறாவது திருவடிவம் சரவணபவ மூர்த்தியாகும். சரவணப் பொய்கையில் அவதரித்ததால் இந்த பெயர் பெற்றார். ஆறு முகங்கள், பன்னிரண்டு கைகள் உடைய அருட்கோலம் இது. இவர் மஞ்சள் நிறம் கொண்டிருப்பார் என்றும் குமார தந்திரம் சொல்கிறது. இவர் மூன்று முகமும் ஆறு கைகளும் உடையவர் என்றும், புஷ்வ அம்பு, கரும்புவில், கட்கம், கேடயம், வஜ்ரம், முக்கூடம் ஏந்திய வண்ணம் சிம்ம வாகனத்தில் இருப்பார் என்று ‘ஸ்ரீ தத்துவ நிதி’ சொல்கிறது. இவரை வழிபட்டால் நல்ல புகழ் கிடைக்கும். கல்விச் சிறப்பு ஏற்படும். பல முருகன் திருத்தலங்களில் இவ்வடிவைக் காணலாம்.
கார்த்திகேயர்
முருகப் பெருமானின் பதினாறு திருக்கோலங்களில் ஏழாவது திருக்கோலம் கார்த்திகேயர். குமாரதந்திரம் என்ற நூல் 6 முகங்களும், 6 தோள்களும் உடையவர் கார்த்திகேயர். இடது கரங்களில் புலிசம், கேடயம், வரதம் ஆகியனவும், வலது கைகளில் வேலும், வாளும் அபய ஹஸ்தமுமாக இருக்கும் என்று கூறுகிறது. ஸ்ரீ தத்துவ நிதி என்ற நூலில் இவர் ஒரு முகமும் மூன்று கண்களும் 10 கைகளும் உடையவர் என்கிறது. இவர் மயில் வாகனத்தில் வீற்றிருப்பார். தன்னை வழிபடும் பக்தர்களின் கவலைகளைப் போக்கி சகல சௌபாக்கியங்களையும் அளிப்பவர் என்று சொல்லப்படுகிறது. கும்பகோணத்தில் இருக்கும் கும்பேஸ்வரர் கோயிலிலும், தாராசுரத்தில் உள்ள ஜராவதேஸ்வரர் கோயிலிலும் கார்த்திகேயர் திருவுருவங்கள் இருக்கின்றன.
குமாரசாமி
முருகப் பெருமானின் அருட்கோலங்களில் எட்டாவது வடிவம் குமாரசாமி வடிவமாகும். இவர், ஒரு முகமும் நான்கு கரங்களும் உடையவர். வலது கரங்களில் சக்தி ஆயுதமும், கத்தியும், இடது கரங்களில் குடம் கேடயம் ஆகியவற்றை தாங்கியிருக்கும். வள்ளி தேவியுடன் காணப்படுவார் என்கிறது திருத்தணிகை புராணம். மேலும் முடியலங்காரம், கரண்ட குடம் என்ற அமைப்பில் இருக்கும் என்கிறது ஸ்ரீ தத்துவ நிதி. இந்தக் குமாரரை வழிபட மும்மலங்களும் நீங்கும் என்பார். நாகர்கோவிலுக்கு அருகில் உள்ள குமாரமங்கலம், கோயிலில் குமாரர் திருமேனி விசேஷமாக அமைக்கப்பட்டுள்ளது. கங்கை கொண்ட சோழபுரத்தில் பஞ்ச லோகத்தாலான குமாரர் விக்ரகம் உள்ளது.
ஆறுமுகம்
வடமொழியில் ‘ஷட்’ என்றால் ஆறு. ஆறு முகங்களை உடையவர் சண்முகர் என்று கூறுவர். இவரே ஆறுமுகம் ஆவார். ஆறுமுகங்களின் பெருமையை புராணங்களும் இலக்கியங்களும் மிகவும் விரிவாகப் பேசுகின்றன. இவர் ஆறு திருமுகங்கள், பன்னிருகைகளோடு மயில்வாகனத்தில் தேவசேனா வள்ளி சமேதராக இருப்பார். வலது கைகளில் வேலும், அம்பும், வாளும், திகிரியும், பாசமும் அபயமும் இருக்கும். இடது கரங்களில் குலிசம், வில், கேடயம், சேவல், அங்குசம், வரதம் இருக்கும். இவரை வழிபட சிவசக்தியை வழிபட்ட புண்ணியம் கிடைக்கும் என்பர். திருச்செந்தூரில் உள்ள ஆறுமுகம் எனும் சண்முகர் திருக்கோலம் மிகவும் விசேஷமானது. இது ஒன்பதாவது திருக்கோலம்.
தாரகாரி
முருகப் பெருமானின் 10-வது திருக்கோலம் தாரகாரி. இதனை தார காந்த முக்தி என்பர். இவர் தாரகன் என்ற அசுரனை அழித்ததால் தாரகாரி எனப்படுகிறார். இவர் 12 கரங்கள் கொண்டவர். இடது கரங்களில் ஒன்று வரதமாக இருக்கும் மற்ற கைகளில் அங்குசம், வல்லி, கடகம், வில், வச்சிரம், வலக்கரங்களில் ஒன்று அபயம். மற்ற கைகளில் பாசம், சக்கரம், கட்கம், உலக்கை, சக்தி ஆயுதம் இருக்கும் என்று குமாரதாந்திரம் சொல்கிறது. இந்த நூலை ஒட்டியே திருத்தணிகை புராணவர்ணனை உள்ளது. இவரை வழிபட்டால் உலக மாயையிலிருந்து விடுபட உதவுவார். மாயையை அழிக்கும் மாதேவர் தாரகாரி. இந்தத் தாரகாரி வடிவ திருவுருவம் விராலிமலைக் கோயிலில் அமைந்துள்ளது.
தேவசேனாபதி
திருமுருகன் திருவடிங்களில் 11-வது வடிவம் சேனானி எனும் தேவசேனாபதி வடிவமாகும். துன்பங்களிலிருந்து தேவர்களைக் காத்ததால் இவர் தேவசேனாபதியானார். ஆறுமுகம் 12 திருக்கைகள். அபயம், முசலம், வாள், சூலம், வேல், அங்குசம் ஆகியவை வலது திருக்கைகளிலும், வரதம், குலிசம், வில், தாமரை, தண்டம், குக்குடம் என இடது கைகளிலும் கொண்டிருப்பார். இந்த தேவசேனாபதியை வழிபட்டால் பகை அழியும். போட்டிகளில் வெற்றி கிடைக்கும். வட ஆற்காடு மாவட்டத்தில் உள்ள தேவிகாபுரம் திருக்கோயிலில் முருகன் தேவசேனாபதியாக அமர்ந்திருக்கிறார்.
பிரம்ம சாஸ்தா
முருகன் அருட்கோலங்களில் 12-வது வடிவம் பிரம்ம சாஸ்தாவாகும். ஓங்கார மந்திரத்தின் பொருள் தெரியாத பிரம்மனை சிறையில் அடைத்த பின், தானே படைத்தல் தொழிலை மேற் கொண்டதால், பிரம்ம சாஸ்தா எனப்பட்டார். கரங்களில் வரதம், குண்டிகையும், வலது கையில் அட்சய மாலை அபயம் தாங்கியுமுள்ள சதுர்புஜர். வள்ளியோடு காட்சியளிப்பவர். பிரமன் அருகில் வணங்கி நிற்பான் என்று சொல்லப்படுகிறது. இவரை வழிபட்டால் எல்லா வித்தைகளிலும் தேர்ச்சி கிடைக்கும். காஞ்சிக் குமரக் கோட்டத்திலுள்ள பிரம்ம சாஸ்தா திருவடிவம் மிகவும் விசேஷமானது. செங்கல்பட்டில் உள்ள ஆனூர் முருகன் கோயிலில் உள்ள மூர்த்தி பிரம்ம சாஸ்தாவாகும். இவர் கைகளில் மலர் கொண்டிருப்பது அதிசயமான கோலமாகும்.
வள்ளிமணாளர்
முருகனின் 13-வது திருக்கோலம் வள்ளிமணாளர் கோலமாகும். இவர் சதுர்புஜங்களுடன் வள்ளி தேவியுடன் இருப்பார். அருகே பிரம்மன் அமர்ந்து திருமணச்சடங்குகளை நடத்திக் கொண்டிருப்பார். விஷ்ணு, தன் கையில் தீர்த்தச் சொம்பு ஏந்தி தாரைவார்த்துத் தர தயாராக இருப்பார். சிவனும் பார்வதியும் ஆசி வழங்குவார்கள். இத்திருமண கோலத்தைத் தேவர்கள் கண்டு தரிசிப்பார்கள். முருகன் சிவந்த நிறத்திலும், வள்ளி கரிய நிறத்திலும் இருப்பார்கள். தெய்வத் திருமண கோலங்களை வழிபட்டால் திருமணத்தடைகள் அகலும் என்று கூறுகிறது குமார தாந்திரம். திருப்போரூர் முருகன் கோயிலில் வள்ளி கல்யாண சுந்தரர் திருவுருவம் அமைந்துள்ளது.
பால முருகன்
முருகன் திருவடிவங்களில் 14-வது வடிவம் பால முருகன் திருக்கோலமாகும். அழகு, இனிமை, இளமை இவற்றுக்குச் சொந்தக்காரர் இவர். பால் வடியும் திருமுகத்தோடு காட்சி தரும் குழந்தை சாமியைத்தான் பாலமுருகன் என்றும், பால சுப்பிரமணியர் என்றும் அழைக்கிறார்கள். ஒரு முகமும் இருகரமும் உடையவர். வலது கையில் தாமரை மலரை ஏந்தியும், இடது கையை இடுப்பில் ஊன்றியும் இருப்பார். குழந்தைப் பருவத்தில் முருகன் ஏற்ற அருட் கோலம் இது என்று தணிகை புராணம் கூறுகிறது. இவரை வழிபட்டால் உடல் குறைகள் நீங்கும். உடல் நலம் சிறக்கும் என்பர். பால சுப்பிரமணியர் திருவுருவங்கள் திருச்செந்தூர், திருக்கண்டியூர், ஆண்டார்குப்பம் முதலிய கோயில்களில் உள்ளன.
கிரவுஞ்ச பேதனர்
முருகப் பெருமானின் 16 கோலங்களில் 15-வது வடிவம் கிரவுஞ்ச பேதனர் திருக்கோலமாகும். சூரசம்ஹாரத்தின் போது கிரவுஞ்சம் என்ற மலையைத் தகர்த்ததால் இந்த பெயர் பெற்றார். முருகன் கிரவுஞ்ச மலையைப் பிளந்த வீரச் செயலை குமார தாந்திரம் விவரிக்கிறது. ஆறு முகமும் எட்டுக் கைகளில் பலவிதமான ஆயுதங்கள் தாங்கி மனக்கலக்கம் அடைந்த நேரத்தில் அவர்களைக் காப்பாற்றிய கந்தவேல் இவர். இவரை வழிபட மனக்கலக்கங்கள் நீங்கும்.
மயில் வாகனர்
திருமுருகப் பெருமானின் 16 திருக்கோலங்களில் 16-வது திருக்கோலவடிவம் மயில் வாகனர் ஆகும். மயில் வாகன மூர்த்தி, மயிலேறும் பெருமாள், சகி வாகனர் எனவும் அழைக்கப்படுவார். முருகன் சூரனோடு போரிட்டான். போரில் மாயங்கள் பல செய்த சூரனை சம்ஹாரம் செய்தார். மரமாகி நின்ற சூரனை இரு துண்டுகளாக்கினார். ஒன்று சேவல் ஆகியது மற்றொன்று மயிலானது. கோழியைக் கொடியாகவும், மயிலை வாகனமாகவும் ஏற்றுக் கொண்டார். மயிலை வாகனமாகக் கொண்ட அருட் கோலம் மயில் வாகனர் ஆகும். இந்த கோலத்தை சில்ப சாஸ்திரம் ஏழு வகையாகச் சொல்கிறது. மயிலேறும் பெருமாளை வழிபடுபவர்களுக்கு இன்பமயமான வாழ்வு கிடைக்கும். மயில் வாகனர் பல திருத்தலங்களில் கோயில் கொண்டுள்ளதைக் காணலாம்.
அவனின் முதல் மனைவி உண்மையான வாழ்க்கைத் துணையாகத் திகழ்ந்தாள். அவனுடைய வீட்டையும், சொத்தையும், வணிகத்தையும் கவனித்துக் கொண்டாள். அவள் அவனை அதிகமாக நேசித்த போதிலும், அவன் அவளை நேசிக்கவில்லை.
ஒருநாள் அந்த மனிதன் திடீரென்று நோய் வாய்ப்பட்டு படுக்கையில் இருந்தான். அவன் இறக்கப் போவதை அறிந்து கொண்டான். எனவே அவன், தான் அதிகமாக நேசித்த தன் நான்காவது மனைவியை அழைத்து, “நீ என் அருகில் இருந்து என்னைக் கவனித்துக் கொள்வாயா?” என்று கேட்டான்.
அவள் “என்னால் முடியாது” என்று கூறி விட்டுப் போய் விட்டாள். அவள் பதில் அவனை வருத்தியது
கவலையடைந்த அவன் தன் மூன்றாவது மனைவியை அழைத்தான். அதே கேள்வியைக் கேட்டான்.
அவள், “முடியாது. இவ்வுலக வாழ்க்கை எவ்வளவு இன்பமானது, நீங்கள் இறந்த உடன் நான் மறுமணம் செய்து கொள்ளலாமென்று உள்ளேன்.” என்றாள். இந்த பதிலைக் கேட்ட அவன் இதயம் கல்லானது.
அதன் பிறகு, அவ்வப்போது பிரச்சனைகளுக்குத் தீர்வு சொல்லும் தன் இரண்டாம் மனைவியை அழைத்து அவளிடமும் அதே கேள்வியைக் கேட்டான்.
அவளோ, “நான் மிகவும் வருந்துகிறேன். இந்த முறை நான் உங்களுக்கு உதவி செய்ய முடியாது. வேண்டும் என்றால் நான் உங்களை நல்ல முறையில் அடக்கம் செய்து விடுகிறேன்” என்று சொல்லிவிட்டுப் போய்விட்டாள். அவளுடைய பதிலும் அவனுக்கு இடி தாக்கியது போலிருந்தது.
அவன் கண்களை மூடினான். அப்பொழுது நான் உங்களுடனே வருவேன், நீங்கள் எங்கே சென்றாலும் நான் உங்களைப் பின்பற்றுவேன் என்று ஒரு சத்தம் கேட்டது. அது யார் என்று பார்க்க விரும்பி, தன்னுடைய கண்களைத் திறந்து பார்த்த போது, அவனுடைய முதல் மனைவி அங்கு நின்று கொண்டு இருந்தாள்.
அவள் உணவு குறைபாட்டால் மிகவும் மெலிந்து போயிருந்தாள். அவன் அவளிடம், நான் நன்றாக இருந்த சமயம், நான் உன்னை நன்கு கவனித்திருக்க வேண்டும். தவறு செய்து விட்டேன் என்று கூறி வருத்தப் பட்டான்.
உண்மையில் இந்த மனிதனைப் போலவே நம் எல்லோருக்கும் நான்கு மனைவிகள் இருக்கிறார்கள் என்பது தெரியுமா?
1. நான்காவது மனைவி என்பது நம்முடைய உடல். அது நன்றாக இருக்க வேண்டும் என்பதற்காக அதற்கு எவ்வளவு நேரம் செலவழித்தாலும், நாம் இறக்கும் போது அது நம்மோடு வராது. நம்மை விட்டுச் சென்று விடும்.
2. மூன்றாவது மனைவி என்பது நம்முடைய உடமைகள். சொத்து, ஆஸ்தி, வீடு, பதவி போன்றவை ஆகும். நாம் இறந்த பின்பு அவை அனைத்தும் வேறொருவரின் உடமையாகி விடுகிறது.
3. இரண்டாவது மனைவி என்பது நம்முடைய குடும்பமும் மற்றும் நண்பர்களும். எவ்வளவுதான் அவர்கள் நம்முடன் நெருக்கமாக இருந்தாலும், அவர்கள் இடுகாடு, கல்லறை / எரியூட்டுமிடம் வரை மட்டுமேதான் நம்முடன் வருவார்கள்.
4. நம்முடைய முதல் மனைவி என்பவள், நம்முடைய ஆன்மா ஆகும். பொருள், சொத்து மற்றும் சுக போகத்தை நாடும் பொருட்டு ஆன்மாவை கவனிக்காமல் விட்டு விடுகிறோம். உயிரோடு இருக்கும் போதே தான தர்மம்,பிறருக்கு உதவி செய்தல், கல்வி கற்பித்தல் போன்ற நல்ல செயல்களைச் செய்வதில்லை.
எனவே இறுதி நேரத்தில் புலம்புகிறோம். வாழ்க்கையின் உண்மை அறிவோம். இருக்கும் போதே நல்லவை செய்வோம்.
Rammalar's Weblog 